Dictionary

Ἀσκληπιάδης δ᾽ ὁ Μυρλεανὸς ‘ἡ μὲν φιάλη,’ φησί, ‘ κατ᾽ ἀντιστοιχίαν ἐστὶ πιάλη, ἡ τὸ πιεῖν ἅλις παρέχουσα, μείζων γὰρ τοῦ ποτηρίου

πένοντο: ἔστι τὸ θέμα πένω, τὸ δηλοῦν τὸ ἐνεργῶ καὶ κάμνω, ἀφ’ οὗ πόνος καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ τ πόντος, καθ’ ὃν πεπόνηται τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος περὶ τὸν πλοῦν. πόνων οὖν ἐπώνυμος ὁ πόντος. οὕτω Φιλόξενος. Ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς ἐν τοῖς Ἐπιμερισμοῖς αὐτοῦ λέγει, ὅτι παρὰ τὸ πνέω γέγονε πνότος καὶ μεταθέσει τοῦ ο πόντος, ἀφ’ οὗ αἱ πνοαί· αἶψα δὲ πόντον ἵκανον ἀήμεναι (Il. 23.214)

πόντος· παρὰ τὸ πένω τὸ δηλοῦν τὸ ἐνεργῶ καὶ κάμνω, ἀφ’ οὗ πόνος καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ τ πόντος, καθ’ ὃν πεπόνηται τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος περὶ τὸν πλοῦν· πόνων οὖν ἐπώνυμος ὁ πόντος. οὕτω Φιλόξενος

Et. Gen. (AB): πόσις· παρὰ τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν, ἐπειδή μιγνύμενον τῇ γῇ γεννητικὸν (Β: om. Α) γίνεται τῶν φυτῶν καί σπερμάτων· οὕτως καὶ (A: om. Β) ὁ άνὴρ μιγνύμενος τῇ γυναικὶ αἴτιος (Β: -ον Α) γίνεται τῆς τοῦ παιδὸς (τοῦ π. Α: παιδῶν Β) γεννήσεως· οὕτως Ἡρακλείδης.

δασύνεται τὸ ἅλς καὶ τὰ παρ’ αὐτό, ἅλιος παρὰ τὴν ἁλός γενικὴν κτητικῶς μετήχθη. σημαντικὸν δέ ἐστι τοῦ ματαίου, ἐπεὶ οὐκ εὔχρηστον εἰς πόσιν τὸ θαλάσσιον ὕδωρ, τὸ γοῦν ἐναντίον πότιμον καὶ ποταμός λέγεται (Lentz has ποιητικῶς μετενεχθέν)

Ποταμός. παρὰ τὸ ποτὸς ὀξυνόμενον. παρώνυμον ποταμός

Ποταμός· ὁ ἔχον (sic) ποτὸν καὶ ἄμμον

Βότρυς· παρὰ τὴν πόσιν πότρυς καὶ βότρυς, ὁ ποτὸν ῥέων ἢ ὁ τοῖς ποσὶ τρυπτόμενος, τουτέστιν πατούμενος

Βότρυς, οἷον πότρυς, ὁ ποσὶ τρυόμενος καὶ πατούμενος

πόσις: πρόσις τις ὢν παρὰ τὸ προσιέναι

Βραβευταί, κυρίως οἱ τὴν ῥάβδον ἀπὸ φοίνικος ἤ τινος ἄλλου διδόντες σύμβολον τῆς νίκης. ῥαβδευταὶ τινὲς ὄντες· καὶ πλεονασμῷ τοῦ κατ’ ἀρχὴν β, ὡς παρ’ Αἰολεῦσι τὸ ῥόδον βρόδον λέγεται

Βραβεῖον· ἀπὸ τοῦ ῥάβδος ῥαβδεῖον καὶ καθ’ ὑπέρθεσιν τοῦ β βραδεῖον καὶ τροπῇ τοῦ δ εἰς τὸ β βραβεῖον. ῥάβδος δὲ σημαίνει τὸ βασιλικὸν σκῆπτρον, ἐξ οὗ καὶ βραβευταὶ λέγονται οἱ τὰς βασιλικὰς ῥάβδους κατέχοντες καὶ τοῖς νικῶσι τοὺς στεφάνους διδόντες. καὶ βραβεῖον λέγεται ὁ παρὰ τῶν βραβευτῶν διδόμενος στέφανος τῷ νικῶντι

εἴρηται δὲ ῥαψῳδία † οἱονεὶ ῥαβδῳδία τις οὖσα, ἀπὸ τοῦ δαφνίνῃ ῥάβδῳ περιερχομένους ᾄδειν τὰ Ὁμήρου ποιήματα

τὸ δὲ δεῖπνον, ὅτι τῶν πόνων διαναπαύει· πράξαντες γάρ τι δειπνοῦσιν ἢ μεταξὺ πράττοντες· ἔστι δὲ καὶ τοῦτο παρ᾽ Ὁμήρου λαβεῖν λέγοντος (Λ 86)· ἦμος δὲ δρυτόμος περ ἀνὴρ ὡπλίσσατο δεῖπνον. εἰ μὴ νὴ Δία τὸ ἄριστον αὐτόθεν ἀπραγμόνως προσφερόμενοι καὶ ῥᾳδίως ἀπὸ τῶν τυχόντων, τὸ δὲ δεῖπνον ἤδη παρεσκευασμένον, ἐκεῖνο μὲν ῥᾷστον, τοῦτο δ᾽ ὥσπερ διαπεπονημένον ἐκάλεσαν.’

Βραχύς· σημαίνει τὸν μικρόν· γίνεται δὲ παρὰ τὸ ῥᾷον χεῖσθαι

Γραῦς: Ἡ παλαιὰ γυνή· ἀπὸ τοῦ γράειν, ὅ ἐστιν ἐσθίειν ἢ ξύειν· ἡ ταῖς ῥυτίσι κατεξυσμένη. Ἣ παρὰ τὸ ῥαίω, ῥαῦς καὶ γραῦς, ἡ διαρραισθεῖσα ὑπὸ χρόνου. Ἢ παρὰ τὸ γράφεσθαι, ὅ ἐστι καταξέεσθαι, γραῦς, ἡ κατεξυσμένη τὸ σῶμα διὰ τὸ γῆρας

Γραῖα: Παρὰ τὸ ῥαίω, τὸ φθείρω, ἡ ὑπὸ χρόνου διεφθαρμένη. Ἢ παρὰ τὸ γεραιὸς, γεραιά· καὶ ἐν συγκοπῇ, γραῖα

ὅθεν περ καὶ Ὁμηρίδαι / ῥαπτῶν ἐπέων τὰ πόλλ᾽ ἀοιδοὶ /ἄρχονται, Διὸς ἐκ προοιμίου

τὸ δὲ θίς καὶ ῥίς ὁ Ἀρίσταρχος διὰ τῆς ει διφθόγγου ἀξιοῖ γράφεσθαι καὶ ἀκολουθῶν τῇ ἐτυμολογίᾳ ἔλεγεν, ὅτι τὸ θείς παρὰ τὸ θείνεσθαί ἐστι, καὶ γὰρ ἐν τῷ αἰγιαλῷ θείνονται καὶ τύπτονται τὰ κύματα· ἢ παρὰ τὸ θέειν, καὶ γὰρ ἐν τῷ αἰγιαλῷ τρέχει τὰ κύματα. τὸ δὲ ῥ<ε>ίς παρὰ τὸ ῥεῖν γέγονε, καὶ γὰρ ἐκ τῆς ῥινός ῥέουσι καὶ κατέρχονται τὰ περιττώματα τῆς κεφαλῆς. ἀκολουθῶν οὖν ταύτῃ τῇ ἐτυμολογίᾳ εἴρηκεν αὐτὰ διὰ τῆς ει διφθόγγου. ἡ δὲ παράδοσις οἶδεν αὐτὰ διὰ τοῦ ι

γραῦς· ῥεύσω ἐστὶ μέλλων ἀπὸ τοῦ ῥέω, <ἀποβολῇ τοῦ ω ῥεῦς> καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ γρεῦς καὶ γραῦς, τὸ διερρυηκὸς γύναιον, τροπῇ τοῦ ε εἰς α