Dictionary

γῆ δὲ μᾶλλον σημαίνει ὃ βούλεται ἐάν τις “γαῖαν” ὀνομάσῃ· γαῖα γὰρ γεννήτειρα ἂν εἴη ὀρθῶς κεκλημένη, ὥς φησιν Ὅμηρος· τὸ γὰρ “γεγάασιν” γεγεννῆσθαι λέγει.

Γυνή, γονή τις ἐστὶν, παρὰ τὴν γονήν· διὰ τὸ δεκτικὸν εἶναι τοῦ γόνου, τουτέστι τοῦ σπέρματος. ὁ δὲ Φιλόξενος ἐν τῷ περὶ Ἀναδιπλασιασμοῦ φησὶν, ὅτι γῶ ἐστὶ ῥῆμα δηλοῦν τὸ δέχομαι, καὶ λαμβάνω.

γῆρας: ἀπὸ τοῦ ῥέω, τὸ φθείρω, καὶ ὑπερθέσει τοῦ ε, ἔρω, ἡ μετοχὴ ἔρων καὶ προσθέσει τοῦ γ, γέρων, καὶ ἐξ αὐτοῦ γέρας καὶ Ἰωνικῶς γῆρας. ἢ παρὰ τὸ γῶ, τὸ χωρῶ, πρὸς ὃ πάντες χωροῦμεν. | ἢ παρὰ τὸ γῆ, γῆρας· τοῦτο ἀπὸ τοῦ εἰς γῆν ὁρᾶν

γῆ· παρὰ τὸ γῶ, τὸ χωρῶ· ἡ πάντα χωροῦσα. τοῦτο δὲ παρὰ τὸ χῶ, […] καὶ τροπῇ τοῦ χ εἰς γ γῶ

διδάσκω: δαίω τὸ ἐπίσταμαι. ὁ μέλλων δαίσω. πλεονασμῷ τοῦ κ δαίσκω ὡς μεθύσω μεθύσκω καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν διδαίσκω ὡς τρώσω τρώσκω καὶ τιτρώσκω καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι διδάσκω

ὄπα· τὴν φωνήν. Φιλόξενος ἐν τῷ Περὶ μονοσυλλάβων παρὰ τὸν ἔψω μέλλοντα, οὗ θέμα ἔπω, τὸ λέγω, ἔψω ἒψ καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς ο ὄψ, ὀπὸς ὀπὶ ὄπα, ὡς ἀπὸ τοῦ ἕλκω ἕλξω ἓλξ ὄνομα καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς ο ὄλξ, κατ’ ἔκτασιν τοῦ ο <εἰς> ω ὦλξ· „ὦλκα βαθεῖαν“ (Call. h. 3, 180) †Ὅμηρος†

λευγαλέῳ θανάτῳ ὅ ἐστιν ὀλεθρίῳ παρὰ τὸν λοιγὸν ἢ θανασίμῳ παρὰ τὸ λέγω τὸ κοιμίζω 

ποταμός· παρὰ τὸ ποτάζω, τὸ ῥέω, ἢ παρὰ τὸ πότιμον ὕδωρ ἔχειν

Ὑγρόν. ὑδρόν τι ὄν. ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς παρὰ τὸν ὕσω μέλλοντα φησὶν ὑρὸς, καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ, ὑγρὸς καὶ ὑγρόν

(Philoxenus)  φάσγανον· <ἔστι> φῶ, τὸ ἀναιρῶ· τοῦ φῶ παράγωγον φάζω, ὡς βῶ βάζω. τοῦ δὲ φῶ ὁ μέλλων φάσω καὶ ῥηματικὸν ὄνομα φάσγανον, ὡς λείψω λείψανον

παιφάσσουσα· ἐνθουσιῶσα, ὁρμῶσα, εἰς φόνον ὁρμήσασα· ἐκ τοῦ φῶ φάσσω καὶ παφάσσω καὶ παιφάσσω, ἕτεροι δὲ παιφάσσειν λέγουσι τὸ γοργὰ βλέπειν ἀπὸ τοῦ τὰ φάη πάντα ἀΐσσειν. παιφάσσουσα· ὡς εἰς φόρον (mistake for φόνον) ὁρμῶσα· ἐκ τοῦ φῶ φώσω ἀναδιπλασιασμῷ φάσσουσα, καὶ δι’ εὐφωνίαν παφάσσουσα καὶ πλεονασμῷ τουτέστι (τοῦ ι) παιφάσσουσα, ἕτεροι (cod. ἕτερος) δὲ παιφάσσειν λέγουσι τὸ ταχέως βλέπειν καὶ οἱονεὶ πάντα τὰ φάη ἀΐσσειν

Βρέχειν ἀπὸ τοῦ ἤχου τῶν ὑδάτων· ὅθεν καὶ Ὅμηρος †ὠνοματοπεποίηται Ν 181· ‘ἀμφὶ δέ οἱ βράχε’. οὕτως Ἐπαφρόδιτος (fr. novum). ἢ παρὰ τὸ βάλλω βλῶ καὶ βρῶ, βρέχω 

Λαμπρίας γὰρ ὁ ἐμὸς πάππος ἔλεγεν πρώτην φύσει φωνὴν τῶν ἐνάρθρων ἐκφέρεσθαι διὰ τῆς τοῦ ἄλφα δυνάμεως· τὸ γὰρ ἐν τῷ στόματι πνεῦμα ταῖς περὶ τὰ χείλη μάλιστα πλάττεσθαι κινήσεσιν, ὧν πρώτην ἀνοιγομένων τὴν ἄνω διάστασιν οὖσαν ἐξιέναι τοῦτον τὸν ἦχον, ἁπλοῦν ὄντα κομιδῇ καὶ μηδεμιᾶς δεόμενον πραγματείας, μηδὲ τὴν γλῶτταν παρακαλοῦντα μηδ’ ὑπομένοντ’, ἀλλὰ κατὰ χώραν ἀποκειμένης [ἐσκειμένης] ἐκείνης ἐκπεμπόμενον· ᾗ καὶ τὰ νήπια ταύτην πρώτην ἀφιέναι φωνήν, ὠνομάσθαι <δὲ> καὶ τὸ ‘ἀίειν’ ἐπὶ τῷ φωνῆς αἰσθάνεσθαι καὶ πολλὰ τῶν ὁμοίων, ὥσπερ καὶ τὸ ‘ᾄδειν’ καὶ <τὸ> ‘αὐλεῖν’ καὶ τὸ ‘ἀλαλάζειν’· οἶμαι δὲ καὶ τὸ ‘αἴρειν’ καὶ τὸ ‘ἀνοίγειν’ οὐκ ἀπὸ τρόπου τῇ τῶν χειλῶν ἀνοίξει καὶ ἄρσει, καθ’ ἣν οὗτος ἐκπίπτει τοῦ στόματος ὁ φθόγγος, ὠνομάσθαι.

Φίλος: Ἀπὸ τοῦ γινομένου κατὰ τὸ φιλεῖν ἤχου· ἢ παρὰ τὸ πίνω· ἀπὸ γὰρ συμποσίων εἰώθασιν οἱ φίλοι γίνεσθαι

Λαμπρίας γὰρ ὁ ἐμὸς πάππος ἔλεγεν πρώτην φύσει φωνὴν τῶν ἐνάρθρων ἐκφέρεσθαι διὰ τῆς τοῦ ἄλφα δυνάμεως· τὸ γὰρ ἐν τῷ στόματι πνεῦμα ταῖς περὶ τὰ χείλη μάλιστα πλάττεσθαι κινήσεσιν, ὧν πρώτην ἀνοιγομένων τὴν ἄνω διάστασιν οὖσαν ἐξιέναι τοῦτον τὸν ἦχον, ἁπλοῦν ὄντα κομιδῇ καὶ μηδεμιᾶς δεόμενον πραγματείας, μηδὲ τὴν γλῶτταν παρακαλοῦντα μηδ’ ὑπομένοντ’, ἀλλὰ κατὰ χώραν ἀποκειμένης [ἐσκειμένης] ἐκείνης ἐκπεμπόμενον· ᾗ καὶ τὰ νήπια ταύτην πρώτην ἀφιέναι φωνήν, ὠνομάσθαι <δὲ> καὶ τὸ ‘ἀίειν’ ἐπὶ τῷ φωνῆς αἰσθάνεσθαι καὶ πολλὰ τῶν ὁμοίων, ὥσπερ καὶ τὸ ‘ᾄδειν’ καὶ <τὸ> ‘αὐλεῖν’ καὶ τὸ ‘ἀλαλάζειν’.

ἀκμή· παρὰ τὸ κμῶ, ὅ ἐστιν ἀπὸ τοῦ κάμω συγκοπέν, καὶ μετὰ τῆς α στερήσεως ἀκμή· ἡ μὴ κάμνουσα ταχέως

ἀλαός· ὁ τυφλός, κατὰ στέρησιν τοῦ λάειν ἢ βλέπειν. παρ’ Ὁμήρῳ (τ 230)· „λάε νεβρὸν ἀπάγχων“.

τὸ δὲ ἀμνός ὀξύνεται. ἀπὸ γὰρ τοῦ α καὶ ἐπιθετικώτερον· ἄμενος γὰρ παρὰ τὸ μὴ ἔχειν μένος

Ἀείδω, παρὰ τὸ εἰδῶ, ἀείδω· τοῦ α κατ’ ἐπίτασιν κειμένου

Ἀναίνετο Σ 500· ‘ὁ δ’ ἀναίνετο μηδὲν ἑλέσθαι’, ἀπηρνεῖτο. ὥσπερ παρὰ τὸ λιπῶ λιπαίνω καὶ ὁρμῶ ὁρμαίνω, ὑφῶ ὑφαίνω, οὕτως καὶ παρὰ τὸ ἀρνῶ, ἐξ οὗ τὸ ἀρνοῦμαι, γίνεται ἀρναίνω· καὶ ἐνδείᾳ τοῦ ρ ἀναίνω ἀναίνομαι, ὡς σκηπτροῦχος σκηπτοῦχος. ἢ παρὰ τὸ ναί ἐπίρρημα ναίνω καὶ ἀναίνω· ἢ παρὰ τὸ αἰνῶ καὶ ἀναίνω, τὸ οὐκ ἐπαινῶ, οὐ συγκατατίθεμαι, πλεονασμῷ τοῦ ν. Μεθόδιος