ἀγρός

Ἀγρός, παρὰ τὸ ἀρῶ τὸ ἀροτριῶ, ἀρὸς καὶ ἀγρὸς, ἢ παρὰ τὸ ἄρην, ὃ σημαίνει τὸν σίδηρον, ὁ τῷ σιδήρῳ τεμνόμενος

⸤Ἀγριωπός· ἀγριόφθαλμος·⸥ παρὰ τὸ ἄγριος καὶ τὸ ὤψ ὠπός, ὃ σημαίνει τὸν ὀφθαλμὸν καὶ τὸ π⸤ρόσωπον. τὸ δὲ ἄγριος παρὰ τὸ ἀγρός. τὸ δὲ ἀγρός παρὰ τὸ⸥ ἀήρ ἀέρος, καὶ ἐν συγκοπῇ καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ ἀγρός, ὁ εὔωρος· ἢ π⸤αρὰ τὸ ἀρῶ, τὸ ἀροτριῶ, ἀρός καὶ ἀγρός· <ἢ> παρὰ τὸ ἀγορά ἄγορος καὶ ἀγρός⸥.  

⸤Ἀγριωπός· ἀγριόφθαλμος·⸥ παρὰ τὸ ἄγριος καὶ τὸ ὤψ ὠπός, ὃ σημαίνει τὸν ὀφθαλμὸν καὶ τὸ π⸤ρόσωπον. τὸ δὲ ἄγριος παρὰ τὸ ἀγρός. τὸ δὲ ἀγρός παρὰ τὸ⸥ ἀήρ ἀέρος, καὶ ἐν συγκοπῇ καὶ πλεονασμῷ τοῦ γ ἀγρός, ὁ εὔωρος· ἢ π⸤αρὰ τὸ ἀρῶ, τὸ ἀροτριῶ, ἀρός καὶ ἀγρός· <ἢ> παρὰ τὸ ἀγορά ἄγορος καὶ ἀγρός⸥

ἔγχος: ὄνομα ῥηματικὸν παρὰ τὸ ἔχω ἔχος καὶ ἔγχος πλεονασμῶ τοῦ γ. ἠρέμα οὖν παρετυμολογεῖ Ὅμηρος παρατιθεὶς τὸ ῥῆμα· ‘ἔγχος ἔχ’ ἑνδεκάπηχυ’ (Ζ 319, Θ 494). πλεονάζει δὲ τὸ γ, ὡς καὶ ἐν τῷ λόγχη (παρὰ τὸ λόχος λόχη καὶ λόγχη, ἡ εἰς λόχον ἐπιτήδειος) καὶ τῷ γλίχεσθαι (παρὰ τὸ λίαν ἔχεσθαι λίχεσθαι καὶ γλίχεσθαι) καὶ τῷ γλαμᾷς παρὰ Ἀττικοῖς, λημᾷς γάρ· […] καὶ τὸ ἔλεγχος, <τ>ὸ ἕλην ἐν ἑαυτῷ ἔχον καὶ λαμπρότητα τοῦ ψεύδους· καὶ τὸ ἀγρός· ἀρῶ γάρ, τὸ ἀροτριῶ, ἄρος <ἀγρός>· καὶ τὸ ὀργή, παρὰ γὰρ τὸ ὄρω ἐστί, τὸ σημαῖνον τὸ ὁρμῶ, ‘†τοῦ δ’ ὤρινέ τε θυμόν†’ (cf. Ξ 459 alibi), ‘ὄρινε δὲ κῆρ Ὀδυσῆος’ (ρ 216), ὀρή καὶ ὀργή

Ἀγρός, παρὰ τὴν ἄγραν ἐν ᾧ γίνεται· ἢ παρὰ τὸ ἀρῶ, ἀρὸς καὶ ἀγρὸς, πλεονασμῷ τοῦ γ