καρπός1

Καρπὸς, παρὰ τὸ φυῆναι αὐτὸν ἐκ τῆς κάρας, καὶ τοῦ ὀποῦ τοῦ δένδρου. τὸ γὰρ ἄκρον τοῦ σώματος ἡ κεφαλή. καὶ ἡ τοῦ δένδρου κεφαλὴ τὸ ἄκρον ἐστι καρπὸς τὸ καίριον παντὸς πράγματος, ἢ ὁ τοῦ καιροῦ παντὸς ἴδιος καρπός

Καρπός: Παρὰ τὸ κάρφος, ὃ σημαίνει τὸν ξηρὸν, γίνεται καρφὸς, καὶ καρπὸς, παρὰ τὸ κεκάρφθαι, ὃ ἐστὶν ἐξηράνθαι. Ἢ παρὰ τὴν ἅρπην, τουτέστιν ὁ τῇ δρεπάνῃ συναγόμενος. Ἢ ἀπὸ τοῦ κείρω, τὸ κόπτω, ὁ παρακείμενος, κέκαρκα· ὁ παθητικὸς, κέκαρμαι· ἐξ αὐτοῦ καρπὸς, ὁ κοπτόμενος καὶ προσφερόμενος εἰς βρῶσιν. Πρὸς ἀντιδιαστολὴν δὲ ἐβαρύνθη τὸ Κάρπος κύριον ὄνομα. Σημαίνει δὲ δύο· κυρίως γὰρ καρπὸς λέγεται, ὁ πρὸς ἄμητον ἡτοιμασμένος ἄσταχυς· οὗτος γὰρ ἡνίκα λευκανθῇ καὶ ξηρανθῇ, ἕτοιμός ἐστι πρὸς θερισμόν. Σημαίνει καὶ τὸ κοῖλον τῆς χειρὸς, ὡς τὸ, ‘κύσε χεῖρ’ ἐπὶ καρπῷ’. Ἔνθεν καὶ ὁ τῆς χειρὸς ξηρὸς τόπος καὶ ἄσαρκος καρπὸς λέγεται

Καρπός: Παρὰ τὸ κάρφος, ὃ σημαίνει τὸν ξηρὸν, γίνεται καρφὸς, καὶ καρπὸς, παρὰ τὸ κεκάρφθαι, ὃ ἐστὶν ἐξηράνθαι. Ἢ παρὰ τὴν ἅρπην, τουτέστιν ὁ τῇ δρεπάνῃ συναγόμενος. Ἢ ἀπὸ τοῦ κείρω, τὸ κόπτω, ὁ παρακείμενος, κέκαρκα· ὁ παθητικὸς, κέκαρμαι· ἐξ αὐτοῦ καρπὸς, ὁ κοπτόμενος καὶ προσφερόμενος εἰς βρῶσιν. Πρὸς ἀντιδιαστολὴν δὲ ἐβαρύνθη τὸ Κάρπος κύριον ὄνομα. Σημαίνει δὲ δύο· κυρίως γὰρ καρπὸς λέγεται, ὁ πρὸς ἄμητον ἡτοιμασμένος ἄσταχυς· οὗτος γὰρ ἡνίκα λευκανθῇ καὶ ξηρανθῇ, ἕτοιμός ἐστι πρὸς θερισμόν. Σημαίνει καὶ τὸ κοῖλον τῆς χειρὸς, ὡς τὸ, ‘κύσε χεῖρ’ ἐπὶ καρπῷ’. Ἔνθεν καὶ ὁ τῆς χειρὸς ξηρὸς τόπος καὶ ἄσαρκος καρπὸς λέγεται.

Καρπός. ἀπὸ τοῦ κεκάρφθαι τὸ ἐξηράνθαι καρπὸς λέγεται· καρφός τις ὤν

Καρπός: τὸ καίριον παντὸς πράγματος. ἢ <ὁ> καιροῦ παντὸς ἴδιος καρπός