αὔω

Validation

Yes

Word-form

ἀϋτή

Transliteration (Word)

aütē

English translation (word)

clamour

Transliteration (Etymon)

auō

English translation (etymon)

to cry out

Author

Apollonius Dyscolus?

Century

1 AD

Reference

III 30, 6

Source

Etym. Genuinum

Ref.

Etym. Genuinum, alpha 1387

Ed.

F. Lasserre and N. Livadaras, Etymologicum magnum genuinum. Symeonis etymologicum una cum magna grammatica. Etymologicum magnum auctum, vol. 1, Rome: Ateneo, 1976

Quotation

Ἀπολλώνιος δὲ παρὰ τὸ αὔω, τὸ φωνῶ, <αὐτή>, ὅπερ ἐν διαιρέσει λέγεται ἀϋτή καὶ τροπῇ αὐδή

Translation (En)

Apollonius says it comes from auō "to cry out", autē, which through diaeresis is pronounced aütē "clamour", and through a change <of consonant> audē "voice"

Comment

This is the correct etymology according to modern linguists. The noun is derived from the verb

Parallels

Epimerismi Homerici ordine alphabetico traditi, alpha 21 (ἀϋτῆς (Β 97): παρὰ τὸ αὔω, τὸ φωνῶ); Etym. Gudianum, alpha, p. 235 (idem); Etym. Genuinum, alpha 1427 (Ἀϋτή Β 153· βοή. εἴρηται παρὰ τὸ αὐδῶ αὐδή ἀϋδή καὶ τροπῇ ἀϋτή, ὡς ἐν τῷ μελετῶναι μελεδῶναι· παρὰ γὰρ τὸ μελέτη, μελέτη γὰρ ἡ φροντίς. ἢ παρὰ τὸ αὔω, τὸ φωνῶ, γίνεται αὐτή καὶ ἀϋτή); Etym. Gudianum Additamenta, alpha, p. 231 (same formulation as  Etym. Genuinum alpha 1387); Etym. Magnum, Kallierges, p. 168 (idem); Eustathius, Comm. Il. 1, 216 Van der Valk (Ἀϋτὴ δὲ ἡ βοὴ παρὰ τὸ αὔω, τὸ φωνῶ); ibid. 1, 377 (ὥσπερ καὶ ἀϋτή ἐκ τοῦ αὔω τὸ βοῶ); ibid. 3, 234-235 (Τοῦ δὲ «αὔειν», ὅ ἐστι φωνεῖν, ἡ διάλυσις, ἤγουν τὸ ἀΰειν, ἐξ οὗ ἡ ἀϋτή); ibid. 4, 365 (Τὸ δὲ ἀϋτεῖν τῆς τοῦ αὔειν πρωτοτυπίας ἔχεται. αὔω γάρ, καὶ διαλύσει ἀΰω, ἐξ οὗ ἀϋτή, ὅθεν τὸ ἀϋτῶ)

Modern etymology

Ἀϋτή is derived from the verb αὔω "to shout", of unknown etymology (Beekes, EDG)

Persistence in Modern Greek

No

Entry By

Le Feuvre