D Schol. Il. 24.257 (Ἱππιοχάρμην. Ἤτοι ἀφ’ ἵππων μαχόμενον, ἢ ἵπποις χαίροντα); Geneva Schol. Il. 24.257 (idem); Hesychius, Lexicon, iota 808 (ἱππιοχάρμης· ὁ ἐφ’ ἵπποις χαίρων, ἢ μαχόμενος· χάρμη γὰρ ἡ μετὰ χαρᾶς μάχη); Eustathius, Comm. Od., vol. 1, p. 322 (Δῆλον δὲ ὡς ὁ ἀφ’ ἵππων μαρνάμενος ἱππιοχάρμης λέγεται, ὡς ἐφ’ ἵππων μαχόμενος, ἢ καὶ ὡς ἵπποις χαίρων); ibid., p. 410 (ἱππιοχάρμην, ἤγουν ὡς καὶ ἀλλαχοῦ ἐῤῥέθη, ἵπποις χαίροντα, ἢ ἐφ’ ἵππων ποιούμενον χάρμην, ὃ δηλοῖ τὴν μετὰ χαρᾶς μάχην); Etym. Magnum, Kallierges, p. 473 (Ἱππιοχάρμην: Τὸν χαίροντα τῇ ἱππικῇ. Ἡ ἱππόμαχον· χάρμην γὰρ τὴν μάχην φασίν); Ps.-Zonaras, Lexicon, iota, p. 1115 (Ἱππιοχάρμην. τὸν χαίροντα τὴν ἱππικὴν, ἢ ἱππόμαχον. χάρμη γὰρ ἡ μάχη); Schol. Aeschylum, Pers. 29 (recentiora) (ἱππιοχάρμης] ὁ διὰ τῶν ἵππων εἰς τὴν μάχην πορευόμενος); Schol. Od. 11.259 Dindorf (ἱππιοχάρμην] ἤτοι χαίροντα ἵπποις, ἢ ἐφ’ ἵππων μαχόμενον)