Orion, Etymologicum, omicron, p. 113 (Ὄρχατος. ἡ ἐπ’ εὐθείας φυτεία, παρὰ τὸ δι’ αὐτῆς ἡμᾶς ἔρχεσθαι.); Suda, Lexicon, omicron 667 (Ὀρχάτοις καὶ Ὄρχοις: στίχοις ἀμπέλων, ἢ ἑτέρων φυτῶν. παρὰ τὸ ἔρχεσθαι δι’ αὐτῶν τὰς τάξεις τῶν φυτῶν.); Etym. Gudianum, omicron, p. 436 (Ὄρχατος, ἡ ἐπιευθεῖα φυτεία· παρὰ τὸ δι’ αὐτῆς ἡμᾶς ἔρχεσθαι); Eustathius, Comm. Il. 3, 592 Ωan der Valk (Ὄρχατοι δὲ ἢ παρὰ τὸ ὀρύσσω οἷον ὀρύχατοι, ἢ παρὰ τὸ ἕρκει ἠσφαλίσθαι, ἢ παρὰ τὸ ἔρχω, ἵνα ᾖ ὄρχος ἡ κατὰ τάξιν φυτεία, ὅθεν ὄρχατος προπαροξυτόνως, ὡς μέσος μέσατος); Eustathius, Comm. Od. 1, 265 Stallbaum (γίνεται δὲ ὄρχατος, ἢ παρὰ τὸ ἔρχω, ὁ εὔτακτος καὶ οἷον ἐρχόμενος ἤτοι στείχων, ἐντεῦθεν γὰρ καὶ ἐπίστιχος φυτεία λέγεται τὰ τοιαῦτα. ἢ παρὰ τὴν ὀρυχὴν τὴν ἐν τῇ φυτείᾳ. ἵνα ᾖ ὀρύχατος καὶ ἐν συγκοπῇ ὄρχατος. ἢ παρὰ τὸν ὤρεχα παρακείμενον, ὁ ἐπὶ πολὺ ὀρεγμένος ὅ ἐστιν ἐκτεινόμενος. ἔστι δὲ ἡ λέξις παράγωγος ἐκ τοῦ ὄρχος); Etym. Magnum, Kallierges, p. 634 (Ὄρχατος: Σημαίνει τὸν παράδεισον, τὴν φυτείαν δ’ ἧς ἐρχόμεθα. Διαφέρει δὲ ὀρχοῦ· ὀρχὸς γὰρ ἐστὶν ὁ βόθρος, εἰς ὃν ἐντίθεται τὸ φυτὸν πρὸς μοσχείαν· παρὰ τὸ ὀρύσσω, ὄρυχόν τινα ὄντα· ὄρχατος δὲ, ἡ ἐπίστιχος φυτεία, παρὰ τὸ ἔρχεσθαι. Καὶ Ἀριστοφάνης τὸ μεταξὺ τῶν φυτῶν μετόρχιον ἐκάλεσεν ἐν τοῖς Γεωργοῖς. Ὁ δὲ Ἡσίοδος ὀρχὸν λέγει τὴν ἐπίστιχον φυτείαν τῶν ἀμπέλων· Οἱ δ’ αὖτ’ ἐς ταλάρους——ἔφερον βότρυας μεγάλων ἀπὸ ὀρχῶν· καὶ πάλιν, "παρὰ δέ σφισιν ὀρχὸς χρύσεος ἦν". Ἔστι δὲ ὅτε δηλοῖ καὶ κῆπον. Ἀπίων δὲ ἐτυμολογεῖ παρὰ τὸ ὄρνυσθαι τὴν γῆν πρὸς φυτείαν. Καὶ Ὅμηρος, "πολλοὶ δὲ φυτῶν ἔσαν ὄρχατοι ἀμφὶς", Ἰλιάδος ξʹ); Scholia in Odysseam Pontani, 7, 112a3 (ὄρχατος ἡ ἐπ’ εὐθείας φυτεία, παρὰ τὸ δι’ αὐτῆς ἔρχεσθαι. ἢ τὸ μεταξὺ τῶν φυτῶν. ἐνταῦθα δὲ ἐπὶ τοῦ κήπου λαμβάνεται); Scholia in Theocritum, 1, 48[b] (ὄρχως: ὄρχος ὀρχάτου διαφέρει. ὄρχος γάρ ἐστιν ὁ βόθρος, εἰς ὃν ἐντίθεται τὸ φυτὸν πρὸς μοσχείαν, παρὰ τὸ ὀρύσσω ὄρυχόν τινα ὄντα, ὄρχατον δὲ τὴν ἐπίστιχον φυτείαν παρὰ τὸ ἔρχεσθαι. καὶ Ἀριστοφάνης (fgm. 120 Kock Com. att. fgm. I 421) τὸ μεταξὺ τῶν φυτῶν μετόρχιον ἐκάλεσεν ἐν τοῖς Γεωργοῖς, ὁ δὲ Ἡσίοδος (Scut. 294) ὄρχον λέγει τὴν ἐπίστιχον τῶν ἀμπέλων φυτείαν· ‘λευκοὺς καὶ μέλανας βότρυας μεγάλων ἀπὸ ὄρχων’, καὶ πάλιν (ib. 296/97)· ‘παρὰ δέ σφισιν ὄρχος χρύσεος ἦν’. ἔστι δ’ ὅτε δὴ καὶ κῆπον δηλοῖ. Ἀπίων (cf. Λέξ. fgm. 89 Baumert Apionis quae ad Hom. pertinent fgm., Diss. phil. Regim. 1886, 36) δὲ ἐτυμολογεῖ παρὰ τὸ ὄρνυσθαι τὴν γῆν πρὸς φυτείαν)