Ps.-Herodian, Fragmentum grammaticum quod incipit a vocibus ζητοῦμεν καὶ τὴν τοῦ Ἄρης, Cramer p. 239 (ἀπὸ γοῦν τὸ δαίω τὸ ῥηματικὸν ὄνομα δαίσα καὶ αἶσα, ἡ μεμερισμένη ἑκάστῳ· καὶ γὰρ μοίρα παρὰ τὸ μεμερίσθαι); bT Schol. Il. 20.127 (αἶσαν δὲ παρὰ τὸ δαίω τὸ μερίζω, καὶ μοῖραν καὶ εἱμαρμένην παρὰ τὸ μείρω· πεπρωμένην, ὅτι πάντας εἰς πέρας ἄγει); Etym. Gudianum, alpha, p. 54 (Αἶσα· ἡ μοῖρα καὶ εἱμαρμένη. παρὰ τὸ δαίω, τὸ μερίζω, δαίσω δαῖσα, ὡς βήσω βῆσα καὶ <βῆσσα καὶ> πείσω πεῖσα, ἡ πεισμονή· καὶ ἀποβολῇ τοῦ δ αἶσα, ἡ ἑκάστῳ μεμερισμένη. ἢ παρὰ τὸ ἀεὶ ἴση· πᾶσι γὰρ ἴσως ἔπεισιν); ibid., p. 54 (Αἶσαν· μοῖραν, τύχην· παρὰ τὸ ἄγαν ἴσην εἶναι καὶ μὴ μεταβάλλεσθαι· ἢ παρὰ τὸ δαίω, τὸ μερίζω); Etym. Magnum, Kallierges, p. 38 (Αἶσα: Ἡ εἱμαρμένη, ἡ μοῖρα. Παρὰ τὸ δαίω, τὸ μερίζω, ὁ μέλλων δαίσω, γίνεται δαῖσα, ὡς βήσω βῆσα, καὶ πείσω πεῖσα, ἡ πεισμονή· καὶ ἀποβολῇ τοῦ δ, αἶσα, ἡ ἑκάστῳ μεμερισμένη. ‘Ἐπεί νύ τοι αἶσα μίνυνθά περ’. Ἢ παρὰ τὸ ἀεὶ ἴση εἶναι, ἡ μὴ μεταβαλλομένη. Πᾶσι γὰρ ἴσως ἔπεισιν); Eustathius, Comm. Il. 4, 381 Van der Valk (Αἶσα δὲ ὁ τοῦ παντὸς λόγος κατὰ τοὺς παλαιούς, παρὰ τὸ δαίω, τὸ μερίζω); Eustathius, Comm. Od. 2, 81 Stallbaum (Ὅτι δὲ προϋπάρχει ὥς περ τῆς κοινότερον λεγομένης μοίρας, ἀφ’ ἧς τὸ μοιρᾶσθαι, οὕτω καὶ τῆς κατὰ τὴν πεπρωμένην ῥῆμα τὸ μείρω, οὐκ ἔστιν ἀμφιβαλεῖν. ὁμοίως δὲ καὶ τῆς ὁμωνύμου αἴσης προϋπόκειται τὸ δαίω, ἔτι δὲ καὶ τοῦ αἰσίμου. […] ἤγουν κατ’ αἶσαν, ἧς θέμα τὸ δαίω ἤτοι μερίζω); Ps.-Zonaras, Lexicon, alpha, p. 82 (Αἶσα. ἡ μοῖρα. τὴν σὴν ἤθελον αἶσαν ἔχειν. [παρὰ τὸ δαίω, τὸ μερίζω, ὁ μέλλων δήσω. ὡς βήσω βήσα, καὶ πείσω πεῖσα, ἡ πεισμονή· καὶ ἀποβολῇ τοῦ δ αἶσα, ἡ ἑκάστῳ μεμερισμένη. ἢ παρὰ τὸ ἀεὶ ἴσημι. ἡ μεταβαλλομένη· πᾶσι γὰρ ὁμοίως ἔπεισιν])