Choeroboscus, Epimerismi in Psalmos, p. 174 (παρὰ τὸ ἃλς ἁλὸς, ἁλίμη, καὶ ἅλμη); Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, alpha 139 (ἅλμη: ὄνομα προσηγορικὸν παρώνυμον. οἱ μὲν παρὰ τὸ ἁλός ἅλιμος, ὡς <κῦδος> κύδιμος, τὸ θηλυκὸν ἁλίμη, ὡς κυδίμη, καὶ ἐνδείᾳ τοῦ ι ἅλμη. ἢ παρὰ τὸ ἁλός ἅλη, ὡς εὔφρονος εὐφρόνη, ἀμύμονος ἀμυμόνη, ἐπενθέσει τοῦ μ ἅλμη· ἐπεισόδῳ γὰρ τοῦ μ καὶ τὸ ἀχυρμιαί καὶ χερμάδιον καὶ τύμπανον· ὁ γὰρ πλεονασμὸς τοῦ μ πολύς); Scholia in Oppianum, Hal. 1.44 (ἅλμης· παρὰ τοῦ ἁλὸς ἅλιμος, ὡς κῦδος κύδιμος, τὸ προσηγορικὸν παρώνυμον· τὸ θετικὸν (sic) ἁλίμη, ὡς κυδίμη καὶ ἐνδείᾳ τοῦ ι ἅλμη· γίνεται ἀπὸ τῆς ἁλὸς ἅλη, ὡς εὔφρονος εὐφροσύνη, ἀμύμονος ἀμυμόνη, ἐπενθέσει τοῦ μ ἅλμη, ἐπεισόδῳ δὲ τοῦ μ ὡς ἀχυρμιά ἢ χερμάδιον καὶ τυμπάνιον· ὁ γὰρ πλεονασμὸς τοῦ μ πολύς); Etym. Parvum, alpha 77 (Ἅλμη· ὥσπερ παρὰ τρύγος γίνεται τρύγη, οὕτως καὶ παρὰ τὸ ἁλὸς ἁλὴ καὶ παρεμπτώσει τοῦ Μ ἅλμη· ἢ παρὰ τὸ ἁλὸς ἁλίμη καὶ ἅλμη); Etym. Gudianum, alpha, p. 96 (Ἅλμη· ὥσπερ παρὰ τὸ τρυγός γίνεται τρύγη, οὕτως καὶ παρὰ τὴν ἁλός γίνεται ἅλη καὶ παρεμπτώσει τοῦ μ ἅλμη· ἢ παρὰ τὸ ἅλς ἁλός ἅλιμος ἁλίμη καὶ συγκοπῇ ἅλμη); ibid., p. 97 (Ἅλμη· τὸ τῆς θαλάσσης ὕδωρ λέγεται ἅλμη καὶ τὸ ἐξ ἁλῶν καὶ ποτίμου κεκρα[μ]μένον ὕδωρ. παρὰ τὴν ἁλός γενικήν, ὡς παρὰ τὸ κῦδος κύδιμος, ἁλός ἅλιμος· καὶ ἁλίμη, ὡς εὔφρονος εὐφρόνη, καὶ συγκοπῇ ἅλμη); ibid., p. 97 (Ἅλμη <ε 53>· ὄνομα προσηγορικὸν παρώνυμον. οἱ μέν, παρὰ τὴν ἁλός ἅλιμος, ὡς κύδιμος, τὸ θηλυκὸν ἁλίμη, ὡς κυδίμη, καὶ ἐνδείᾳ τοῦ ι ἅλμη. οἱ δέ, ἀπὸ τῆς ἁλός ἅλη, ὡς εὔφρονος εὐφρόνη, ἀμύμονος ἀμυμόνη· ἐπενθέσει τοῦ μ ἅλμη); Etym. Magnum, Kallierges, p. 69 (Ἅλμη: Ὄνομα προσηγορικὸν παρώνυμον, οἱ μὲν, παρὰ τὴν ἁλὸς γενικὴν γίνεται ἅλιμος, ὡς κύδιμος· τὸ θηλυκὸν ἁλίμη, ὡς κυδίμη· καὶ ἐνδείᾳ τοῦ ι, ἅλμη. Ἢ ἀπὸ τοῦ ἁλὸς ἅλη [καὶ ἅλμη,] ὡς εὔφρονος εὐφρόνη, ἀμύμονος ἀμυμόνη. Καὶ ὡς παρὰ τὸ τρυγὸς τρύγη, οὕτως ἁλὸς ἅλη· καὶ ἐπεισόδῳ τοῦ μ, ἅλμη, ὡς ἀχυρμιαὶ, χερμάδιον, καὶ τυμπάνιον· ὁ γὰρ πλεονασμὸς τοῦ μ, πολύς. Ὦρος); Etym. Symeonis, vol. 1, p. 326 (ἅλμη (ε 53)· παρὰ † τῆς ἁλός γενικῆς † γίνεται ἁλός ἅλη καὶ ἐν πλεονασμῷ τοῦ μ ἅλμη. <πλεονάζει γὰρ τὸ μ ἐν πολλαῖς λέξεσιν, ὡς τύπανον, τὸ τυπτόμενον, τύμπανον, χρίπτω χρίμπτω, πίπλημι πίμπλημι>); Ps.-Zonaras, Lexicon, alpha, p. 127 (Ἅλμη. παρὰ τὸ ἁλὸς, ἅλη, καὶ πλεονασμῷ τοῦ μ ἅλμη)