Etym. Genuinum AB, s.v. κόρυς (κόρυς· ἡ περικεφαλαία. παρὰ τὸ κάρη κάρυς καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς ο κόρυς. ἢ παρὰ τὸ κόρση γέγονε κόρυς· κόρση δὲ ἡ κεφαλή. καὶ τὸ κορσοῦσθαι δὲ ἐπὶ τοῦ κείρειν ἔλεγον οἱ Ἴωνες καὶ κορσωτῆρα τὸν κουρέα [Theodoridis assumes that the whole quotation goes back to Philoxenus. However, this is probably not the case, only the first part, the etymology of κόρυς from κάρη can be attributed to hom]); Etym. Gudianum, kappa, p. 339 (idem); ibid., p. 338 (Κόρση, ἡ κεφαλὴ, ὡς μὲν Ἀπολλώνιος δίδωσιν ἀπὸ τοῦ κορυφοῦσθαι· οἱ δὲ φασὶ παρὰ τὸ κείρεσθαι, ὅθεν κορσωτὴρ λέγεται, ὁ τὰς τρίχας κουρεύων, οἷον, ὡς δ’ ἐνὶ κορσωτῆρος ἀπότριχα καλλύνεις, καὶ κόρσαι αἱ τρίχες· Αἰσχύλος λευκὰς δὲ κόρσας τῇδε παντέλλειν νόσον); Eustathius, Comm. Od., vol. 2, p. 260 (Σημείωσαι δὲ καὶ τὸ κόρσην, ὡς ἀπὸ τοῦ κείρω κέρσω, τραπέντος τοῦ ε εἰς ο κανονικῶς. καὶ οὕτω μὲν ταῦτα); Etym. Magnum, Kallierges, p. 530 (Κόρση: Ἡ κεφαλή· ὡς μὲν Ἀπολλόδωρος, ἀπὸ τοῦ κορυφοῦσθαι· οἱ δὲ φασὶ κέρση, ἀπὸ τοῦ κείρεσθαι· ὅθεν καὶ κορσωτὴρ, ὁ τὰς τρίχας τίλλων καὶ κουρεύων· κλίνεται κορσωτῆρος· καὶ κόρσαι, αἱ τρίχες. Αἰσχύλος, ‘Λευκὰς δὲ κόρσας τῇδ’ ἐπαντέλλειν νόσῳ’. Ἢ παρὰ τὸ κείρεσθαι· καὶ γὰρ τὸ κεῖραι κόρσαι λέγεται); Ps.-Zonaras, Lexicon, kappa, p. 1236 (Κόρση. ἡ κεφαλή. ἀπὸ τοῦ κορυφοῦσθαι, ἢ ἀπὸ τοῦ κείρεσθαι, ὅθεν κορσωτὴρ λέγεται, ὁ τὰς τρίχας κουρεύων. καὶ κόρσαι αἱ τρίχες. Αἰσχύλος· ‘λευκὰς δὲ κόρσας τῇδ’ ἐπαντέλλειν νόσῳ’); ibid., p. 1236-1237 (Κόρυς. ἡ περικεφαλαία. καὶ κλίνεται κόρυθος. παρὰ τὸ κάρη, κάρυς καὶ κόρυς. ἢ παρὰ τὸ κόρση γέγονε κόρυς. κόρση δὲ ἡ κεφαλή. καὶ τὸ κορσοῦσθαι ἐπὶ τοῦ κείρειν ἔλεγον οἱ Ἴωνες. καὶ κορσωτῆρα τὸν κουρέα)