Meletius, De natura hominis, p. 130 (Λέγεται δὲ ποὺς, παρὰ τὸ πεπαῦσθαι ἀπὸ τοῦ ὅλου σώματος ἢ τὸ παῦον καὶ λῆγον τοῦ σώματος); Choeroboscus, Prolegomena et scholia in Theodosii Alexandrini Canones isagogicos de flexione nominum, p. 235 (Τὸ δὲ πούς ὀξύνεται διὰ λόγους τοιούτους, ἢ ὅτι ἀπὸ τοῦ παύσω μέλλοντος γίνεται κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ω παύς ἐν ὀξείᾳ τάσει, ὥσπερ τρώσω τρώς, δώσω δώς); Choeroboscus, Epimerismi in Psalmos, p. 39 (Τὰ ἀπὸ μελλόντων δισυλλάβων κατ’ ἀποβολὴν τοῦ Ω γινόμενα ὀνόματα ὀξύνεται, οἷον κλείω κλείσω κλεῖς, παύω παύσω καὶ ποὺς); ibid., p. 109 (Πούς. παρὰ τὸ παύω παύσω, παὺς καὶ πούς); Epimerismi homerici Il. 1.58c1 (πόδας: παρὰ τὸ παύω, παύσω, ἢ παρὰ τὸ πορός ὀξύτονον); ibid., 58c2 (πούς: εἴρηται παρὰ τὸν παύσω μέλλοντα ἢ ἀπὸ τοῦ πορός ὀξυτόνου, τοῦ σημαίνοντος τὸ ἐνεργητικόν, ἐκθλίψει τοῦ ρ καὶ κράσει τῶν δύο οο εἰς τὴν ου δίφθογγον, πούς); Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, pi 27 (ἡ δὲ παραγωγὴ αὐτοῦ ἐστι παρὰ τὸ παύω παύσω παῦς καὶ πούς· καὶ γὰρ ἐν τοῖς ποσί καταπαύεται καὶ καταλήγει τὸ σῶμα); Etym. Gudianum, pi, p. 471 (Πόδας, παρὰ τὸ παύσω μέλλοντα γίνεται παῦς, καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς ο ποῦς· ἐκεῖ γὰρ παύεται τὸ σῶμα, τῇ καταλήξει· ἢ ἀπὸ τοῦ πορὸς ὀξυτόνως, τοῦ σημαίνοντος τὸν ἐνεργοῦντα, ἐκθλίψει τοῦ ρ καὶ κράσει ποῦς); ibid., p. 478 (Ποὺς, παρὰ τὸ πεπ<α>ῦσθαι ἀπὸ τοῦ ὅλου σώματος, παρὰ τὸ παίω ῥῆμα, ὁ μέλλων παίσω, καὶ τροπῇ τοῦ ι εἰς υ παύσω, καὶ ἐξ αὐτοῦ ποῦς, τὸ κατώτερον μέρος τοῦ σώματος); Eustathius, Comm. Il., vol. 2, p. 246 (Γίνεται δὲ τὸ λάξ, ὡς πολλαχοῦ φαίνεται, ἀπὸ τοῦ λήγω λήξω. Ὡς γὰρ ἀπὸ τοῦ παύω παύσω ὁ πούς, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ λήγω λήξω τὸ λάξ, ὅπερ ἐστὶ ταὐτὸν τῷ ληκτικῶς, παυστικῶς, καὶ ὡς εἰπεῖν ποδικῶς); ibid., vol. 3, p. 36 (Ὡς γὰρ ἐκ τοῦ λήγω λήξω λήξ καὶ λάξ, καθὰ καὶ προδεδήλωται, οὕτω καὶ πούς ἀπὸ τοῦ παύσω. ταὐτὸν δὲ λήξω καὶ παύσω εἰπεῖν); Etym. Magnum, Kallierges, p. 686 (Πούς: Ἀπὸ τοῦ παύω παύσω, παὺς, καὶ ποὺς, εἰς ὃν ἀναπέπαυται τὸ ὅλον μέρος τοῦ σώματος· καὶ γὰρ ἐν τοῖς ποσὶν ἀναπαύεται καὶ καταλήγει τὸ σῶμα); J. Tzetzes, Exegesis in Homeri Iliadem 1.228 (τὰ δ’ ἀπὸ μελλόντων δισυλλάβων γινόμενα ὀξύνονται· οἷον· παύσω, πούς· νύξω, νύξ· πώξω, πώξ· κερῶ, κήρ· καὶ τὰ ὅμοια); Anonymi exegesis in Hesiodi Theogoniam, p. 382 (ἀμφὶ δὲ ποίη. ποὺς λέγεται τὸ τελευταῖον μέρος τοῦ σώματος, οὐκ ἄλλοθεν ἐτυμολογούμενον ἢ παρὰ τὸ παύσω, εἰς ὃ μέρος ἀναπαύεται καὶ καταλήγει τὸ σῶμα. ὥσπερ γοῦν παντὸς τοῦ σώματος τέλος ὁ πούς, οὕτω καὶ πάσης φιλότητος τέλος ἡ συνουσία)