Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, epsilon 64 (εἵματα (Β 261): ἐκ τοῦ ἕω, τὸ ἐνδύομαι, εἷκα εἷμαι καὶ εἵματα, τὰ ἱμάτια· καὶ δασύνεται. τὸ ει δίφθογγον πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ σημαίνοντος τὰς ἡμέρας); Etym. Gudianum, epsilon, p. 419 (Εἵμασιν <Γ 392>· ἐκ τοῦ εἷμα· τοῦτο ἐκ τοῦ ἕω, τὸ ἐνδύομαι, εἷμα. τὸ ει δίφθογγον κατὰ διάλεκτον· οἱ γὰρ Αἰολεῖς ἔμμα λέγουσι καὶ τὸ σπείρω σπέρρω. <παρὰ τὸ εἷμα> καὶ λευχείμων. τὸ δὲ ἱματίζω, ἱματισμός καὶ ὅσα παρὰ τὸ ἱμάτιον διὰ τοῦ ι γράφεται); Etym. Gudianum, lambda, p. 367 (Λευχειμονείτω, ἔστι δὲ λευκὸς καὶ ἕω τὸ ἐνδύομαι, οὗ ὁ παρατατικὸς εἷον, ὁ παρακείμενος παθητικὸς εἷμαι καὶ ἐξ αὐτοῦ εἷμα ἐξ οὗ καὶ ἱμάτιον· καὶ ἐκ τοῦ λευκὸς καὶ τοῦ εἷμα λευκείμων, ὁ λευκὰ ἱματία ἔχω); Etym. Gudianum Additamenta, epsilon, p. 419 (Γεωργίου Εἷμα· ἔμμα γάρ φασιν οἱ Αἰολεῖς. | Εἷμα· παρὰ τὸ ⟦ἕω⟧ ῥῆμα, τὸ ⟦ἐνδύομαι, οὗ⟧ ὁ μέλλων ⟦ἕσω καὶ ἐσής καὶ πλεονασμῷ τοῦ θ ἐσθής, τὸ ἱμάτιον⟧); Eustathius, Comm. Il., vol. 3, p. 913 (ἄλλο τι δηλοῖ ἐν τῷ «ἄμβροτα εἵματα ἕσσεν», ὃ τρόπος ἐτυμολογικός ἐστιν. ἐκ τοῦ ἕσασθαι γὰρ τὸ εἷμα); Etym. Magnum, Kallierges, p. 300 (Εἵματα: Ἱμάτια, ἐνδύματα. Παρὰ τὸ ἕω, τὸ ἐνδύομαι, εἷκα, εἷμαι, καὶ εἷμα. Τὸ ΕΙ, δίφθογγον· πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ ἤματα, τοῦ σημαίνοντος τὰς ἡμέρας. Ἢ κατά τινα διάλεκτον. Οἱ γὰρ Αἰολεῖς ἔμμα λέγουσι· καὶ τὸ σπείρω, σπέρρω. Καὶ λευχείμων. Τὸ δὲ ἱματίζω, καὶ ἱματισμὸς, καὶ ἱματιοπώλης, καὶ ὅσα παρὰ τὸ ἱμάτιον, διὰ τοῦ ι γράφεται); Etym. Symeonis, epsilon 158 (Εἷμα· παρὰ τὸ ἕω, τὸ ἐνδύομαι, κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ι. Εἷκα γὰρ ὁ παρακείμενος εἷμαι καὶ ἐξ αὐτοῦ εἷμα, τὰ δὲ παρ’ αὐτὸ πάντα διὰ τοῦ ι γράφεται· ἱμάτιον ἱματιοπώλης); M. Planudes, Dialogus de grammatica, p. 23 (Τὸ μέντοι εἷμα, ἀπὸ τοῦ εἷμαι, οὐκ ἀποβάλλει)