Tryphon, Peri pathôn 1.20 Schneider (Ἀφαίρεσίς ἐστι κατ’ ἀρχὴν ἀποβολὴ στοιχείου ἢ συλλαβῆς (τὸ δὲ πάθος τῶν Ἰώνων), οἷον ἑορτή ὁρτή, ἔτυπτον τύπτον, γαῖα αἶα, πτισάνη *τισάνη, τελέως λέως, τέως ἕως, ἐκεῖνος κεῖνος, ἐχθές χθές, καὶ τὰ ὅμοια); ibid. 3.3 (Ἀφαίρεσις δὲ ἀποβολὴ κατ’ ἀρχὴν συλλαβῆς ἢ στοιχείου· συλλαβῆς μέν, οἷον ἑορτή ὁρτή, ἐκεῖνος κεῖνος· στοιχείου δέ, οἷον πτισάνη *τισάνη, γαῖα αἶα, λείβω εἴβω); Apollonius Dyscolus, De pronominibus, Gr. Gr. II/1, 1, p. 59 (Αἱ ἀφαιρέσεις ψιλὴν καταλιμπάνουσι τὴν ἄρχουσαν, λείβειν εἴβειν, φημί ἠμί, γαῖα αἶα· ἀλλ’ οὐκέτι τὸ ὗς ἀπὸ τοῦ σῦς ἐψιλώθη, ὅτι ἀρκτικὸν ὂν τὸ υ δασύνεται); idem, De constructione 1, p. 5 Uhlig (Ἀλλὰ καὶ ἐναντία πάθη ἐνδείᾳ στοιχείου γίνεται, γαῖα—αἶα, παρὰ τὸ σκῆπτρον ὁ σκηπτοῦχος βασιλεύς· τῇδε ἔχει καὶ παρὰ τὸ φαιδρός ὁ φαίδιμος); idem, De conjunctionibus, p. 256 Schneider (Οὐδὲ ἐκεῖνο δὲ ὑγιές, καθότι τινὲς πάλιν ὑπέλαβον, ἕνα εἶναι τὸν δή καὶ τὸν ἦ, ὡς εἰ καὶ τὸ μία ἀφαιρεθέντος τοῦ μ ἐν τῷ ἴα, ἢ τὸ γαῖα ἐν τῷ αἶα); Herodian, Peri paragôgôn genikôn apo dialektôn, p. 230 (ἀποκοπὴ δὲ, πάθος ἐν τῷ τέλει γινόμενον· οἷον, ἱδρῶτα, ἱδρῶ· δῶμα, δῶ· ἀφαίρεσις δὲ, πάθος ἐν τῇ ἀρχούσῃ· οἷον σῦς, ὗς· λείβω, εἴβω· γαῖα, αἶα); Orion, Etymologicum, alpha, p. 27 (Ἅζομαι, ἐστὶ χάζομαι, καὶ ἀποβολῇ τοῦ χ, ἅζομαι· ὡς λείβω εἴβω, γαῖα αἶα. οἱ δὲ καὶ τιμῶντες ὑποχωροῦσιν); Zonaeus, De figuris, vol. 3, p. 167 (ἔλλειψις στοιχείου, οἷον γαῖα αἶα); Hesychius, Lexicon, alpha 1654 (αἶα· γῆ (Γ 243 ..) γαῖα p κατ’ ἀφαίρεσιν τοῦ γ); Theognostus, Canones sive De orthographia 2 (τὸ αἶα ὃ δηλοῖ τὴν γῆν ἐκ τοῦ γαῖα γενόμενον κατ’ ἀφαίρεσιν τοῦ γ); ibid. 614 (Τὰ διὰ τοῦ αια δισύλλαβα ἀπαρασχημάτιστα διὰ τῆς αι διφθόγγου γράφονται· οἷον, γαῖα· χραῖα· μαῖα· φαῖα· Ζαῖα ἡ πόλις· αἶα, ὅπερ ἀπὸ τοῦ γαῖα γέγονεν κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ γ); Choeroboscus, Prolegomena et scholia in Theodosii Alexandrini canones isagogicos de flexione nominum, p. 148 (ἀφαίρεσις δέ ἐστι <τὸ> πάθος τὸ ἐν τῇ ἀρχῇ γινόμενον, οἷον σῦς ὗς, λείβειν εἴβειν, γαῖα αἶα, ἔφη φῆ, ἔβη βῆ, ἔστη στῆ); ibid., p. 296 (ἀφαίρεσις δέ ἐστιν τὸ πάθος τὸ ἐν τῇ ἀρχῇ γινόμενον, οἷον γαῖα αἶα, λείβω εἴβω, ἔβη βῆ, ἔστη στῆ, ἔφη φῆ); Etym. Genuinum, alpha 156 (Αἶα· ἡ γῆ· παρὰ τὸ γαῖα αἶα ἀποβολῇ τοῦ γ ἢ ἀπὸ τοῦ αὔω, τὸ ξηραίνω, αὖα, καὶ τροπῇ τοῦ υ εἰς ι αἶα); Etym. Symeonis, vil. 1, p. 114 Lasserre-Livadaras (idem); Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, alpha 52 (αἰγιαλός (Β 210): […] ἐκ τοῦ αἶα, ὃ σημαίνει τὴν γῆν· τοῦτο ἐκ τοῦ γαῖα ἀποβολῇ τοῦ γ); ibid., epsilon 193 (λείβω, τὸ στάζω, καὶ κατὰ πάθος γίνεται εἴβω, ὥσπερ ἀπὸ τοῦ γαῖα κατὰ ἀφαίρεσιν τοῦ γ αἶα); Etym. Gudianum, alpha, p. 36 (αἰγιαλός: […] ἐκ τοῦ αἶα, ὃ σημαίνει τὴν γῆν· τοῦτο ἐκ τοῦ γαῖα ἀποβολῇ τοῦ γ); Gregorius Pardus, De dialectis chap. 4, section 46 (Αἱ ἀφαιρέσεις τῶν κατ’ ἀρχὴν συμφώνων Ἰώνων εἰσίν· εἴβειν ἀντὶ τοῦ λείβειν, καὶ αἰνὸς ἀντὶ τοῦ δεινός, καὶ αἶα ἀντὶ τοῦ γαῖα); Eustathius, Comm. Il., vol. 1, p. 289 (ἐν οἷς ὅρα ὡς τὸ μέν «πατρίδα γαῖαν» διὰ τὸ ἀχάσμητον στοιχεῖ τῷ γ ἐν τῷ γαῖαν, τὸ δέ «πατρίδος αἴης» ἀπεστράφη αὐτό, οἷα καὶ αὐτοῦ δίχα εὔφωνον ὄν); ibid., vol. 1, p. 372 (Ὅτι πολλαὶ τῶν λέξεων ἀπὸ συμφώνου ἀρχόμεναι, εἶτα τοῦ κατ’ ἀρχὰς συμφώνου ἐκπεσοῦσαι, μένουσι πάλιν ἐπὶ τῆς αὐτῆς σημασίας, οἷον καύχημα αὔχημα, χλιαρόν λιαρόν, γαῖα αἶα, σμικρόν μικρόν, σῦς ὗς. οὕτω γοῦν καὶ σκεδάζω καὶ κεδάζω, οἷον· «κεδασθέντες ἐπὶ νῆας»); Etym. Magnum, Kallierges, p. 27 (Αἶα: Ἡ γῆ· παρὰ τὸ γαῖα, ἀποβολῇ τοῦ γ. Ἢ ἀπὸ τοῦ αὔω, τὸ ξηραίνω, αὖα· καὶ τροπῇ τοῦ υ εἰς ι, αἶα); Ps.-Zonaras, Lexicon, alpha, p. 76 (Αἶα. ἡ γῆ. παρὰ τὸ γαῖα αἶα, ἀποβολῇ τοῦ γ); Planudes, Dialogus de verborum constructione, p. 107 (στοιχείων μὲν ἔλλειψις, ὡς τὸ αἶα, ἀντὶ τοῦ γαῖα); Josephus Rhacendyta, Synopsis artis rhetoricae, chap. 18, p. 566 (Ἀφαίρεσίς ἐστιν ἀποβολὴ κατ’ ἀρχὴν συλλαβῆς ἢ στοιχείου· συλλαβῆς μὲν, οἷον ἐκεῖνος κεῖνος, ἐθέλω θέλω· στοιχείου δὲ οἷον φθισάνη θισάνη, γαῖα αἶα, λείβω εἴβω)