Philoxenus, fr. *28 (φρέαρ· παρὰ τὸ φρῶ, ὅπερ ἀπὸ τοῦ προϊῶ κατὰ συγκοπὴν καὶ τροπὴν τοῦ π εἰς τὸ φ φρῶ· ἔνθεν τὸ εἰσφρῶ. φρῶ οὖν φρέαρ, ὡς θένω θέναρ· προΐησι γὰρ τὴν τῶν ὑδάτων ῥύμην); T Schol. Il. 14, 56c (εἶλαρ: παρὰ τὸ εἰλῶ, ὡς παρὰ τὸ θένω θέναρ); Schol. Pind. I, 4, 92b (θέναρ μὲν γὰρ κυρίως τὸ κοῖλον τῆς χειρὸς παρὰ τὸ θένειν ἡμᾶς αὐτῷ καὶ τύπτειν, νῦν δὲ ἀπὸ τῆς κοιλότητος ἐπὶ τοῦ πυθμένος ἔταξε); Galen, In Hippocratis librum de fracturis commentarii iii, vol. 18b, p. 364 (Τὰ ἐξέχοντα τῶν χειρῶν ὀνομάζουσι θέναρα παρὰ τὸ θείνειν, ὡς ἔνιοι βούλονται τῶν χαιρόντων ἐτυμολογίαις); Herodian, Περὶ παθῶν, Gr. Gr. 3.2, p. 220 (ὥσπερ θένω θέναρ, δείρω δέρας, οὕτω καὶ ἐκ τοῦ ἀλείφω ἄλειφαρ ἢ ἄλειφας καὶ ὑποστολῇ τοῦ ρ ἢ τοῦ ς ἄλειφα); idem, Περὶ κλίσεως ὀνομάτων, Gr. Gr. 3.2, p. 770 (τὰ δὲ βραχείᾳ ἢ θέσει μακρᾷ παραληγόμενα διὰ τοῦ ρος κλίνεται οἷον θέναρ θέναρος (σημαίνει δὲ τὸ κοῖλον τῆς χειρός, παρὰ τὸ θένειν ἤγουν τύπτειν)); Meletius, De natura hominis, p. 121 (θέναρ δὲ, διὰ τὸ θέσεως εἶναι χωρίον· εἰς ἣν ἐντίθενται τὰ διδόμενα· ἢ παρὰ τὸ δι’ αὐτῆς θείνειν, ὅ ἐστι τύπτειν· δι’ αὐτῆς γὰρ καὶ τοῦτο τελεῖται); Choeroboscus, Prolegomena et scholia in Theodosii Alexandrini Canones, p. 349 (τὰ δὲ βραχείᾳ ἢ θέσει μακρᾷ παραληγόμενα διὰ τοῦ ρος κλίνονται, οἷον θέναρ θέναρος (σημαίνει δὲ τὸ κοῖλον τῆς χειρὸς παρὰ τὸ θένειν ἤγουν τύπτειν)); Lexicon αἱμωδεῖν, upsilon 21 (ὕπαρ: ἐγρηγορότος ἀληθὴς ὀπτασία, οὐκ ἐν ὀνείρῳ. ἀπὸ τοῦ ὦ ῥήματος, ὃ σημαίνει τὸ ὑπάρχω, ἀφ’ οὗ ὄ{ν}αρ, ὡς θένω θέναρ, ἔδω ἔδαρ καὶ εἶδαρ (Ε 369 alibi) καὶ μετὰ τῆς ὑπό προθέσεως ὕπαρ· „<ὕπαρ>οὐκ ὄναρ †φαινόμενος“); Etym. Gudianum, theta, p. 256 (Θείνω, τὸ τύπτω διὰ τῆς ει διφθόγγου. ἀνεφάνη γὰρ τὸ ε ἐν τῷ μέλλοντι, καὶ ἐν τῷ θενὰρ ὀνόματι. θενὰρ δὲ λέγεται τὸ κατώτερον μέρος, εἰς ὅ ἐστι τύψαι.); ibid., upsilon, p. 541 (Ὕπαρ, παρὸ ἐγρηγορέναι, ἀληθὴς ὀπτασία, οὐκ ἐν ὀνείρῳ, ἀπὸ τοῦ ὦ ῥήματος ὃ σημαίνει τὸ ὑπάρχω, ἀφ’ οὗ ὄναρ, ὡς θένω θέναρ, ἔδω ἔδαρ καὶ εἴδαρ, καὶ μετὰ τῆς ὑπὸ προθέσεως ὑπόοναρ καὶ κατ’ ἐναλλαγὴν ὕπαρ, οὐκ ὄναρ φαινόμενον); Eustathius, Comm. Il., vol. 2, p. 84 (Διὸ καὶ θέναρ λέγεται παρὰ τὸ θεῖναι, ἐν ᾧ ἔστι τεθῆναί τι εἰς ὑποδοχήν, ἢ παρὰ τὸ θένω, τὸ τύπτω); idem, Comm. Od., vol. 1, p. 250 (ἀλλὰ τὸ μὲν ἄλειφα, ὥσπερ θένω θέναρ καὶ κείρω κέρας, οὕτω καὶ αὐτὸ ἐκ τοῦ ἀλείφω, ἄλειφαρ ἢ ἄλειφας); Etym. Magnum, Kallierges, p. 777 (Ὕπαρ οὐκ ὄναρ φαινόμενον· ἔστι ῥῆμα ὦ, σημαῖνον τὸ ὑπάρχω· ἀφ’ οὗ ῥηματικὸν, ὄνομα ΑΡ, ὡς θένω, θέναρ· καὶ μετὰ τῆς ὑπὸ προθέσεως, [ὑπόναρ· καὶ ὑπερθέσει καὶ ἀποκοπῇ,] ὕπαρ); ibid., p. 799 (Φρέαρ: Παρὰ τὸ φλῶ, τὸ ἀναδίδωμι· ἢ παρὰ τὸ φέρω, συγκοπῇ φρῶ, φρέαρ, ὡς θείνω, θέναρ· ἐξ οὗ φέρεται τὸ ὕδωρ); Ps.-Zonaras, Lexicon, theta, p. 1035 (Θέναρ. τὸ κοῖλον τῆς χειρός. [...] ἢ παρὰ τὸ θένειν, τὸ τύπτειν, θέναρ. σημαίνει καὶ τὸ τοῦ ποδὸς ἐλλύχνιον); ibid., theta, p. 1040 (Θείνω. τὸ τύπτω. τὸ θει δίφθογγον· ἀνεφάνη γὰρ τὸ ε ἐν τῷ θέναρ καὶ θένω, τὸ τύπτω)