Meletius, De natura hominis, p. 83 (Ὁ δὲ γαργαρεὼν κιονὶς καὶ σταφυλὴ λέγεται παρὰ τῶν ἰατρῶν· γαργαρεὼν μὲν, διὰ τὸν γινόμενον περὶ αὐτὸν ἦχον ἐν τῷ γαργαρίζεσθαι· σταφυλὴ δὲ, ἀπὸ τοῦ συνεχῶς καταστάζεσθαι· ἢ ἀπὸ τοῦ τὸ ἄκρον αὐτῆς φαίνεσθαι ὅμοιον ῥαγί· χιονὶς δὲ, ἢ παρὰ τὴν χύσιν τῶν ὑγρῶν, ἢ παρὰ τὸ κίονος ἔχειν τύπον, καθ’ ἑαυτὴν οὖσαν ἐπιμήκη); Leo Medicus, De natura hominum synopsis 53 (κιονὶς δὲ ἢ παρὰ τὴν τῶν ὑγρῶν χύσιν ἢ παρὰ τὸ κίονος ἔχειν τύπον); Suda, kappa 1656 (Κιονίς: μικρὰ κίων); Etym. Magnum, Kallierges, p. 514 (Κιονίς: Ἥτις λέγεται καὶ γαργαρεὼν παρ’ Ἱπποκράτῃ, παρὰ τὸν γινόμενον περὶ αὐτὸν ἦχον ἐν τῷ ἀναγαργαρίζειν· οἱ δὲ, σταφυλὴν, ἀπὸ τοῦ συνεχῶς καταστάζεσθαι. Κιονὶς δὲ εἴρηται ἢ παρὰ τὴν χύσιν τῶν ὑγρῶν, ἢ παρὰ τὸ κίονος ἔχειν τύπον καθ’ ἑαυτὴν οὖσαν ἐπιμήκη); Schol. Nicandri Ther. 246a (κίονά τε· ἤγουν τὸν τράχηλον, ἐπειδὴ τρόπον κίονος ὑποβαστάζει τὴν κεφαλήν· οἱ δὲ τὴν γαργαρεῶνα· οἱ δὲ τὴν λεγομένην κιονίδα, οἱ δὲ σταφυλήν <διὰ τὸ κινεῖσθαι ἔν τε ταῖς φωναῖς καὶ ταῖς καταπόσεσι V>. κίων δὲ διὰ τὸ κεῖσθαι ἀπὸ τοῦ κάτω μέρους τοῦ στομάχου μέχρι τοῦ ἄνω).

The etymology is implicit in Aretaeus, De causis et signis acutorum morpborum libri duo 1.8 (Περὶ τῶν κατὰ τὴν κιονίδα παθῶν. Τὸ ἀπὸ τῆς ὑπερώης ἐκκρεμὲς σῶμα στερρὸν μεσηγὺ τῶν παρισθμίων κίων καὶ γαργαρεὼν καλέεται); Galen, De compositione medicamentorum secundum locos, Kühn, vol. 12, p. 959 (τοῦτο τὸ σαρκίον ὀνομάζεται δύο ὀνόμασι πρὸς τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων, γαργαρεών τε καὶ κίων, οἱ δὲ μετὰ τούτους ἰατροὶ σχεδὸν ἅπαντες οὐχ οὕτως, ἀλλὰ κιονίδα καλοῦσιν αὐτό); Pollux, Onomasticon 2.99 (τὸ δὲ ἐνδοτάτω κατηρτημένον ἀπὸ τῆς ὑπερῴας κίων καὶ κιονίς, περὶ ὃ σχίζεται τὸ ἀθρόον τοῦ ποτοῦ τε καὶ τῆς τροφῆς, ὡς μὴ καταπνιγοίμεθα τῷ δαψιλεῖ τῆς ἐπιρροῆς. ὑπ’ ἐνίων δὲ τοῦτο καὶ χόνδρος ἐκλήθη καὶ γαργαρεών)