Epimerismi homerici Il. 1.41d1 (κρήηνον: κρᾶναί ἐστι τὸ ἐπιτελέσαι παρὰ τὸ τὴν κάραν ἤτοι τὴν κεφαλὴν ἐπιθεῖναι τῷ πράγματι. ἔστι δὲ τὸ θέμα καραίνω ἀπὸ τοῦ κάρα, ἐν συγκοπῇ κραίνω, κρανῶ καὶ ὁ ἀόριστος ἔκρανα); Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, omicron 47 (⸤ὀ⸥νομήνω (Β 488): ῥῆμα ὑποτακτικὸν ἐκ τοῦ ὀνομαίνω· ὥσπερ παρὰ τὸ πῆμα ⸤γίνεται⸥ πημ⸤αί⸥νω καὶ κάρα καραίνω καὶ ἐν συγκοπῇ κραίνω, οὕτως καὶ παρὰ τὸ ὄνομα γίνεται ὀνομαίνω); Etym. Gudianum, omicron, p. 430 (idem); Etym. Gudianum, alpha, p. 151 (τοιοῦτον ἐν συγκοπῇ καὶ τὸ κρᾶναι, τὸ ἐπιτελέσαι διὰ τοῦ νεύματος τῆς κεφαλῆς); Etym. Magnum, Kallierges, p. 114 (idem);  Etym. Gudianum, kappa, p. 345 (Κρήηνον, ἐπιτέλεσον, ἐκ τοῦ κραίνω παρὰ τὸ τὴν κάραν ἤτοι κεφαλὴν ἐπιθεῖναι τῷ πράγματι· ἔστι δὲ τὸ θέμα καραίνω, ἀπὸ τοῦ κάρα καὶ συγκοπῇ κραίνω, κρανῶ, ἔκρηνα); Etym. Magnum, Kallierges, p. 535 (Κραίνω: Τὸ ἐπιτελῶ. Παρὰ τὸ κάρα, καραίνω, ὡς χεῖμα, χειμαίνω· καὶ συγκοπῇ, κραίνω. Εἴρηται δὲ κυρίως ἡ λέξις ἐπὶ τοῦ τελειοῦσθαι, καὶ τῇ κεφαλῇ κάτω νεύειν τὸν ὑποσχόμενον); Ps.-Zonaras, Lexicon, kappa, p. 1257 (idem);  Etym. Symeonis, vol. 1, p. 236 (ἀκράαντον (Β 138)· ἀτελείωτον, ἀπλήρωτον· κραίνω γὰρ τὸ ἐπιτελῶ, κρανῶ ὁ μέλλων, κέκρακα κέκραμαι κέκρανται κραντός καὶ ἀκράαντος (τοῦτο παρὰ τὸ κάρα καραίνω καὶ ἐν συγκοπῇ κραίνω) πλεονασμῷ τοῦ α ποιητικῶς); Schol. Lycophronem 305 (vetera) (τὸ δὲ ἑξῆς κράντης αὐδηθήσεται οἱονεὶ ἐπιτελεστὴς ἀπὸ τοῦ κραίνω ῥήματος, ὅπερ ἀπὸ τοῦ κάρα γίνεται καραίνω καὶ ἐν συγκοπῇ κραίνω καὶ κράντης); Schol. Pindarum, O. 1.137 (recentiora) (Ἄκραντον γίνεται ἀπὸ τοῦ α στερητικοῦ μορίου καὶ τοῦ κραίνω τὸ τελειῶ· τὸ δὲ κραίνω ἀπὸ τοῦ κάρα, ἡ κεφαλή· διότι παντὸς πράγματος τὸ τέλος λέγεται κορυφή)