Theodosius, Canones isagogici de flexione nominum 4.2.18 (Ὁ σωλήν τοῦ σωλῆνος, ὁ ποιμήν τοῦ ποιμένος· τῶν εἰς ην ὀξυτόνων ὅσα μὲν ἔχει τὸ μ ἐπὶ τῆς εὐθείας διὰ τοῦ ε κλίνεται, ὅσα δὲ μὴ ἔχει τὸ μ τὸ η φυλάσσει· καὶ τὸ αὐχήν οὖν αὐχένος ἐκλίθη· αὐχμήν γὰρ τὸ ἐντελέστερον "oxytone nouns in ήν having [m] in the nominative inflects with [e], those without [m] keep the [ē]: and therefore αὐχήν inflects αὐχένος, because the more complete form is αὐχμήν"); Choeroboscus, Prolegomena et scholia in Theodosii Alexandrini Canones isagogicos de flexione nominum p. 264 (Καὶ τὸ αὐχήν αὐχένος· λέγει ὅτι αὐχμήν ἦν τὸ ἐντελέστερον (ὁ γὰρ τράχηλος αὐχμηρὸς καὶ κατάξηρός ἐστι), καὶ διὰ τοῦτο τρέπει τὸ η εἰς τὸ ε ἐν τῇ γενικῇ ὡς ἔχον δυνάμει τὸ μ·); Etym. Genuinum, alpha 1432 (Αὐχήν· ὁ τράχηλος· εἴρηται παρὰ τὸ αὐχμήν αὐχήν, ὁ κατάξηρος τόπος τοῦ σώματος. ἢ παρὰ τὸ † ἔχω ὀχήν καὶ αὐχήν, ἐφ’ οὗ ὀχεῖται ἡ κεφαλή. ἢ παρὰ τὸ αὐχεῖν καὶ γαυριᾶν γίνεται αὐχήν· γαυριῶντες γὰρ καὶ ἐπαιρόμενοι ἀνατείνομεν αὐτόν· οὕτως δὲ καὶ τραχηλιᾶν τινας λέγομεν. οὕτως Μεθόδιος); Etym. Magnum, Kallierges, p. 174 (idem); Etym. Gudianum, alpha, p. 238 (Αὐχήν· παρὰ τὸ[ν] αὐχμός· ξηρὸς γὰρ ὁ τράχηλος καὶ ὀστώδης); Eustathius, Comm. Od. 2, 269 Stallbaum (ἄλλως γὰρ οὐκ ἂν ἁπαλὸς αὐχὴν λέγοιτο ὁ σκληρὸς καὶ παρὰ τὸν αὐχμὸν ἐτυμολογούμενος διὰ τὰ κατ’ αὐτὸν ὀστᾶ ὡς οἷά τις αὐχμήν. διὸ καὶ διὰ τοῦ ε κλίνεται, ἵνα ὥς πέρ ἐστι ποιμὴν ποιμένος, οὕτω καὶ αὐχμὴν αὐχμένος, καὶ διὰ τὸ εὐφωνότερον αὐχὴν αὐχένος. ἄλλως γάρ, φασιν, εἴ περ μὴ φύσει εἶχε τὸ μῦ, διὰ τοῦ η ἐκλίνετο ἂν, ὡς τὸ σωλὴν σωλῆνος καὶ τὰ ὅμοια); Etym. Magnum, Kallierges, p. 533 (s.v. λειχήν: Καίτοι παρὰ τὸν αὐχμὸν αὐχὴν, καὶ τράχηλος, παρὰ τὸ τραχύ); Ps.-Zonaras, Lexicon, alpha, p. 342 ([Αὐχήν. ὁ τράχηλος. παρὰ τὸ ἀχμὴν, ὁ κατάξηρος τόπος τοῦ σώματος. ἢ παρὰ τὸ ὄχω, ὀχὴν καὶ αὐχὴν, ὑφ’ οὗ ὀχεῖται ἡ κεφαλή. ἢ παρὰ τὸ αὐχεῖν καὶ γαυριᾷν γίνεται αὐχήν. γαυριῶντες γὰρ καὶ ἐπαιρόμενοι ἀνατείνομεν αὐτόν.])