D Schol. Il. 1.115 (δέμας δὲ ὁ Ποιητὴς τὸ ἔμψυχον εἴωθε λέγειν. παρὰ τὸ, δεδέσθαι καὶ συνεστηκέναι); Flavius Justinianus imperator, Epistula ad synodum de Origene p. 124 (ed. Amelotti - Zingale, Milano 1977) (ὅθεν ὁ Πλάτων δέμας τὸ σῶμα καὶ σῆμα κέκληκεν, ὡς ἐν τούτῳ τῆς ψυχῆς οἱονεὶ δεδεμένης καὶ τεθαμμένης); Georgius Monachus, Chronicon, de Boor p. 632 (idem); Georgius Cedrenus, Compendium historiarum vol. 1, 662 (idem); Epiphanius, Panarion [éd. K. Holl., vol. 2. p. 411] (καὶ δέμας κέκληται τὸ σῶμα, διὰ τὸ δεδέσθαι τὴν ψυχὴν ἐν τῷ σώματι); Gregorius Naz., Carmina quae spectant ad alios, MPG 37, 1525, 12-13 (Οὐ γὰρ ἐμοί τι νέμων, δήσας ψυχήν τε δέμας τε, / Κύδεος ἱμείρων δὲ παρήγαγες, ὥσπερ ἅπαντα); Photius, Lexicon, sigma 563, l. 19-21 (Σῶμα : πᾶν τὸ τεθνηκός· τὸ δὲ τοῦ ζῶντος δέμας λέγεται· διὰ τὸ συνδεδέσθαι τῆι ψυχῆι, ὡς εἶπεν Ὅμηρος); Συναγωγὴ λἐξεων χρησίμων, sigma 443 (ed. Cunningham, SGLG 10, Berlin 2003) (idem); Epimerismi homerici in Iliadem 1.115 (δέμας: ἀπὸ τοῦ διδῶ διδεῖς διδεῖ· δίδημι, ὁ παθητικὸς παρακείμενος δέδεμαι, ἐξ αὐτοῦ δέμας. τὸ γὰρ σῶμα δεσμός ἐστι τῆς ψυχῆς. δεσμός δὲ ἀπὸ τοῦ δέω βαρυτόνου ἢ ἀπὸ τοῦ δεῶ περισπωμένου. | δεῖ δὲ γινώσκειν ὅτι ὁ ποιητὴς δέ⸤μας εἴωθε⸥ λέγειν τὸ ἔμψυχον σῶμα, παρὰ τὸ δεδέσθαι τὴν ψυχὴν ἐν αὐτῷ καὶ συνεστηκέναι, σῶμα δὲ τὸ ἄψυχον, ⸤ἐπεὶ σῆμά⸥ ἐστι, τουτέστι τάφος, τοῦ ποτὲ ζῶντος); Etym. Gudianum, delta, p. 344 (idem); ibid., p. 345 (Δέμας· παρὰ τὸ δέμα εἶναι τῆς ψυχῆς· καλεῖται κυρίως τὸ σῶμα τὸ ζῶν. σῶμα δὲ τὸ νεκρόν); Etym. Gudianum Additamenta p. 345 (Δέμας· λέγεται οἱονεὶ δεσμὸς τῆς ψυχῆς, ἢ παρὰ τὸ δεδέσθαι ἐν ⟦αὐ⟧τῷ τὰ μέλη); Etym. Magnum, Kallierges p. 255 (Δέμας: τὸ σῶμα· παρὰ τὸ δέω, τὸ δεσμεύω· τῇ γὰρ ψυχῆ συνδέδεται τὸ σῶμα· ἢ ἀπὸ τοῦ διδῶ διδεῖς, δίδημι· ὁ παθητικὸς παρακείμενος, δέδεμαι, ἐξ αὐτοῦ δέμας· τὸ γὰρ σῶμα δεσμός ἐστι τῆς ψυχῆς. Ἢ παρὰ τὸ δεμῶ, τὸ οἰκοδομῶ, δέμας· περιδόμημα γὰρ ἐστὶ τῆς ψυχῆς καὶ οἰκητήριον); Etym. Symeonis, delta 121 (Δέμας· τὸ σῶμα· παρὰ τὸ δέω τὸ δεσμεύω, τῇ γὰρ ψυχῇ συνδέδεται τὸ σῶμα. Ἢ παρὰ τὸ δεμῶ δέμας· περιδόμημα γάρ ἐστιν τῆς ψυχῆς τὸ σῶμα καὶ οἰκητήριον· τὸ δὲ νεκρὸν ἀπὸ τοῦ δέεσθαι αἵματος); Tzetzes, Exegesis in Iliadem 1.115, schol. 69 (πλὴν γίνωσκε καλῶς τὰς ἐτυμολογίας αὐτῶν· καὶ δέμας μὲν τὸ ζῶν λέγων, ἐτυμολόγει παρὰ τὸ δεδέσθαι καὶ συνεστηκέναι. τὸ δὲ τεθνηκὸς λέγων δέμας πάλιν παρὰ τὸ δεδμῆσθαι καὶ δαμασθῆναι καὶ διαλυθῆναι καὶ σῶμα δὲ πάλιν τὸ ζῶν παρὰ τὸ σῶον εἶναι καὶ σώζεσθαι. τεθνηκὸς δὲ παρὰ τὸ σῆμα καὶ σημεῖον εἶναι τοῦ ποτε ζῶντος, δέμας νῦν τὸ ζῶν σῶμα); Ps.-Zonaras, Lexicon, delta, p. 483 (Δέμας. τὸ σῶμα. οἱονεὶ δεσμὸς τῆς ψυχῆς. [εἴρηται παρὰ τὸ δέμω, τὸ οἰκοδομῶ, οἱονεὶ περιδόμημα τῆς ψυχῆς] καὶ οἰκητήριον. [ἢ παρὰ τὸ δέω, τὸ δεσμεύω, δεσμὸς γὰρ τῆς ψυχῆς τὸ δέμας.]); Scholia in Batrachomyomachia 81 (δέμας] τὸ ἑαυτοῦ σῶμα. M. —ὠχρὸν δέμας: δέμας σημαίνει δύο· τὸ ζῶν καὶ τὸ τεθνηκός. καὶ τὸ μὲν ζῶν ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τοῦ δέω τὸ δεσμῶ, τὸ συνδεδεμένον ὂν τῇ ψυχῇ. τὸ δὲ τεθνηκὸς ἀπὸ τοῦ δαμάζω, τὸ δεδαμασμένον οἷον); Geneva Scholion Il. 1.115 (δέμας τὸ σῶμα ζῶν, παρὰ τὸ συνδεδέσθαι, δέμας τὸ νεκρὸν, <παρὰ τὸ> δαμασθῆναι | δέμας] γίνεται ἀπὸ τοῦ δῶ δεῖς δεῖ, ἐξ οὗ γίνεται ῥῆμα εἰς μι δίδημι, ὁ παθητικὸς παρακείμενος δέδεμαι, καὶ ἐξ αὐτοῦ δέμας· τὸ γὰρ σῶμα δεσμός ἐστι τῆς ψυχῆς· δεῖ δὲ γινώσκειν ὅτι ὁ ποιητὴς δέμας εἴωθε καλεῖν τὸ ἔμψυχον, παρὰ τὸ δεδέσθαι τὴν ψυχὴν ἐν αὐτῷ, σῶμα δὲ τὸ ἄψυχον, ἐπεὶ σῆμά ἐστιν, ὡς τάφος τοῦ ποτὲ ζῶντος); Scholia in Lycophronem 41 (δέμας τὸ ζῶν σῶμα παρὰ τὸ δεδέσθαι καὶ συνεστηκέναι. δέμας δὲ λέγεται καὶ τὸ τεθνηκὸς παρὰ τὸ δμῶ τὸ δαμάζω τὸ δαμασθὲν καὶ λυθέν); Scholia in Oppianum, Hal. 1.576 (δέμας· σῶμα. δέμας καὶ σῶμα διαφέρει· δέμας μὲν τὸ ζῶν σῶμα παρὰ τὸ δεδεμένον εἶναι τῇ ψυχῇ); ibid., Hal. 2.319 (ἰστέον ὅτι σημειοῦνται τὸ δέμας οἱ παλαιοὶ τὸν μὲν ποιητὴν ἔμψυχον σώματος θετικὸν, ὡς συνδεδεμένον τῇ ψυχῇ καὶ δι’ αὐτῆς συνεστῶτος, τὸ δέ γε σῶμα ἐπ’ ἀψύχου, τουτέστιν ἐστερημένου τῆς ψυχῆς διὰ τὸ σῆμα. […] δεῖ δ’ εἰδέναι, ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ ποιητὴς ἤως ὁ Ὅμηρος τὸ δέμας ἐπ’ ἀψύχου ποτὲ τίθησιν, ὡς ἐν τῷ ‘δέμας πυρός’); Scholia in Pindarum, Ol. 1.32 (Δέμας, τὸ σῶμα, παρὰ τὸ δέω, τὸ δεσμεύω· (τὸ) γὰρ σῶμα δεσμός ἐστι τῆς ψυχῆς· ἢ παρὰ τὸ δομῶ, τὸ οἰκοδομῶ· οἰκοδόμημα γάρ ἐστι τῆς ψυχῆς καὶ οἰκητήριον)