Herodian, Peri orthographias, Lentz III/2, p. 556 (νίκη: παρὰ τὴν ἑνί δοτικὴν καὶ εἴκω τὸ ὑποχωρῶ γίνεται ἑνιείκη καὶ κατὰ ἀποβολὴν τῶν δύο εε καὶ κράσει τῶν δύο ιι γίνεται νίκη οἱονεὶ ἡ ἑνὶ ὑποχωροῦσα, ὡς καὶ ὁ ποιητὴς δηλοῖ λέγων «ἑτεραλκέα νίκην» τὴν ἑτεροκλινῆ. τινὲς δὲ σχηματίζουσιν οὕτως. παρὰ τὸ νη στερητικὸν καὶ τὸ εἴκω τὸ ὑποχωρῶ οἱονεὶ ὁ μηδενὶ ὑποχωρῶν. κακῶς δὲ λέγουσιν. ἀντίκειται γὰρ αὐτῷ ἡ γραφή); Etym. Magnum, Kallierges p. 605-606 (Νίκη: Ἢ παρὰ τὴν ἑνὶ δοτικὴν καὶ τὸ ἵκω, τὸ παραγίνομαι, γίνεται ἑνιΐκη· καὶ κράσει τῶν βʹ ΙΙ εἰς ἓν μακρὸν, νίκη, ἀποβολῇ τοῦ ε· καὶ γὰρ πολλάκις πέφυκεν ἀποβάλλειν κατὰ τὴν ἀρχὴν τὸ ε· οἷον, ἐρύω, ἐρυτῆρες, ῥυτῆρες· ἔχω, ἐχεὶρ, χείρ […] Ἢ παρὰ τὴν ἑνὶ δοτικὴν καὶ τὸ εἴκω, τὸ ὑποχωρῶ, γίνεται ἑνιείκη· καὶ κατὰ ἀποβολὴν τῶν δύο ΕΕ, καὶ κράσει τῶν δύο ΙΙ, γίνεται νίκη, οἱονεὶ ἡ ἑνὶ ὑποχωροῦσα· ὡς καὶ ὁ ποιητὴς δηλοῖ λέγων, ‘ἑτεραλκέα νίκην’, τὴν ἑτεροκλινῆ. Τινὲς δὲ σχηματίζουσιν οὕτω· παρὰ τὸ ΝΗ στερητικὸν καὶ τὸ εἴκω, τὸ ὑποχωρῶ, οἱονεὶ ὁ μηδενὶ ὑποχωρῶν. Κακῶς δὲ λέγουσιν· ἀντίκειται γὰρ αὐτῷ ἡ γραφή); Ps.-Zonaras, Lexicon, nu p. 1401-1402 (Νίκη. παρὰ τὸ ἑνὶ δοτικῇ καὶ τὸ εἴκω, τὸ ὑποχωρῶ, γέγονεν ἑνιείκη, καὶ ἀποβολῇ τῶν δύο εε, τοῦ τε ἐν ἀρχῇ καὶ τοῦ μέσου, καὶ κατὰ κρᾶσιν τῶν δύο ιι εἰς ἓν, δηλονότι μακρὸν, νίκη, οἷον ἡ ἑνὶ ὑποχωροῦσα. ὡς καὶ ὁ ποιητὴς λέγει· ‘ἑτεραλκέα νίκην’. [ἄλλοι δὲ, παρὰ τὸ νη στερητικὸν καὶ τοῦ εἴκω γέγονε νίκη, κατ’ ἔκθλιψιν τοῦ ε, ἡ μηδενὶ ὑποχωροῦσα. ἀλλ’ ἀντίκειται αὐτοῖς καὶ ἡ ἀποβολὴ καὶ ἡ γραφή· ἡ γραφὴ μὲν, ὅτι νίκη διὰ τοῦ ι γράφεται, καὶ ὤφειλε γράφεσθαι διὰ τῆς ει διφθόγγου, ἡ ἀποβολὴ δὲ, ὅτι οὐδέποτε τὸ νη ἐπίῤῥημα ἀποβάλλει τὸ η, οἷον νήδυμος]