Orion, Etymologicum, eta, p. 70 (Ἤριον. ἐκ τοῦ ἔρα ἡ γῆ); Photius, Lexicon, eta 238 (ἠρία· οἱ τάφοι· φασὶ δέ τινες κοινότερον μὲν πάντας τοὺς τάφους οὕτως ὀνομάζεσθαι, κατ’ ἐξαίρεσιν δὲ τοὺς μὴ ἐν ὕψει ᾠκοδομημένους· ὠνομάσθαι δὲ παρὰ τὴν ἔραν); Suda, eta 512 (idem); T Schol. Il. 23.126a (ἠρίον: παρὰ τὴν ἔραν); Etym. Gudianum, eta, p. 248 (Ἠρίον, ὁ τάφος, παρὰ τὴν ἔραν τὴν γῆν, τροπῇ τοῦ ε εἰς η, ὄρους δὲ καὶ τοὺς λουτῆρας ἔλεγον οἱ παλαιοί); Etym. Gudianum Additamenta, epsilon, p. 524 (Ἐριπεῖν· τὸ ἐπὶ τῆς ἔρας πεσεῖν. ταύτῃ δὲ καὶ ἐρίπια λέγεται καὶ ἤρια τὰ τῆς γῆς χώματα); Eustathius, Comm. Od., vol. 1, p. 396 (δοκεῖ γὰρ παραδηλοῦν κατὰ τὸν ἦχον τῆς προφορᾶς ἡ λέξις, τοὺς περὶ ἠρία κειμένους ἢ περὶ ἔραν, ὡς οἷον νερτέρους); Etym. Magnum, Kallierges, p. 437 ( Ἤρια καὶ ἠρία: Ὁ διάφορος τόνος διάφορον ποιεῖ καὶ τὴν σημασίαν. Προπαροξυτόνως σημαίνει τὰ ἔρια, καὶ κατ’ ἔκτασιν, ἤρια· παροξυτόνως δὲ σημαίνει τοὺς τάφους, παρὰ τὴν ἔραν· τὸ γὰρ παλαιὸν ἐν τοῖς κοιλώμασι τῆς γῆς ἔθαπτον, μήτε σιδήρῳ μήτε χαλκῷ κεχρημένοι. Ἢ παρὰ τὸν ἀέρα, ἤγουν τὸν ἐπικείμενον σκότον τοῖς τεθνεῶσι. Θεόκριτος, ‘καὶ ἠρία κεκμηώτων’· καὶ Καλλίμαχος, ‘τίνος ἠρίον ἵστατε τοῦτο;’); Schol. in Hesiodum, Op. 157b (Ἔρα γὰρ ἡ γῆ, καὶ ἠρία τὰ χώματα); Schol. in Theocritum 2.13 (ἠρία: οἱ τάφοι κοινῶς παρὰ τὸ ἐνηρεῖσθαι τῇ γῇ· ἢ παρὰ τὴν ἐπιχεομένην τοῖς νεκροῖς ἔραν, ὅ ἐστι γῆν)