Etym. Magnum, Kallierges, p. 141 (idem); Etym. Symeonis, vol. 1, p. 196 (idem); Meletius, De natura hominis, p. 131 (ἡ δὲ τῶν ἄρθρων ὀνομασία εὕρηται ἐκ τοῦ ἀρῶ ῥήματος, τοῦ σημαίνοντος τὸ ἁρμόζω· ἢ διὰ τὸ ἀρηρέναι ἀλλήλοις, ὅ ἐστι συναρμόζεσθαι); Choeroboscus, Epimerismi in Psalmos, p. 9 (Καὶ πόθεν γίνεται ἄρθρον; Παρὰ τὸ ἀρῶ τὸ ἁρμόζω. Ἄρθρα γὰρ κυρίως λέγονται αἱ τῶν μελῶν ἁρμονίαι); Ps.-Zonaras, Lexicon, alpha, p. 304 (ἄρθρα καὶ τὰ μέλη τοῦ σώματος. παρὰ τὸ αἴρω ἄρτρον καὶ ἄρθρον καὶ ἄρθρα· ὑπὸ τούτων γὰρ βασταζόμεθα. ἢ παρὰ τὸ ἀρῶ τὸ ἁρμόζω, παρὰ τὸ ἀρηρέναι ἀλλήλοις); Commentaria in Dionysii Thracis Artem grammaticam, Scholia Marciana, p. 418 (Πόθεν ἄρθρον; Ἀπὸ τοῦ ἄρω, ὃ δηλοῖ τὸ ἁρμόζω, ἁρμόζεται γὰρ τοῖς πτωτικοῖς ὀνόμασι, μετοχαῖς τε καὶ ἀντωνυμίαις καὶ οὐδέποτε χωρὶς αὐτῶν εὑρίσκεται); ibid., p. 421 (Δέον εἰδέναι ὅτι τὰ προτακτικὰ ἄρθρα ὀνόμασιν ἁρμόζεται καὶ συναρτᾶται)

The etymology is probably much older and may be implicit in Hippocrates' De articulis 72: ἄλλος γὰρ ἄλλῳ τῶν ἄρθρων ἁρμόζει.