Herodian, Peri pathôn, ap. Etym. Genuinum, alpha 863 (Ἄνηστις· ὁ ἄσιτος· Κρατῖνος ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ (fr. 47)· ‘φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις’· καὶ Αἰσχύλος ἐν Φινεῖ (fr. 258 a)· ‘ἄνηστις δ’ οὐκ ἀποστατεῖ γόος’· παρὰ τὸ ἔδω ἐστός, παρώνυμον ἔστις, ὡς πιστός πίστις, καὶ κατὰ σύνθεσιν ἄνεστις καὶ ἄνηστις, ἢ παρὰ τὸ νῆστις ἄνηστις, ὁ ἐστερημένος σιτίων. οὕτως Ἡρωδιανὸς Περὶ παθῶν (fr. novum)); Athenaeus, Deipn. 2,27 Kaibel (ὅτι τὸ ἄνηστις ἡ νῆστις πλεονασμῷ τοῦ α, ὡς στάχυς ἄσταχυς, παρὰ Κρατίνῳ κεῖται (I 26 K)· ‘οὐ γάρ τοι σύ γε πρῶτος <ἄκλητος> φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις’); Hesychius, Lexicon, alpha 5098 (ἄνηστις· ἀντὶ τοῦ νῆστις, προσκειμένου τοῦ α, ὡς ἀσταφίς); Photius, Lexicon, alpha 1940 (Ἄνηστις· †ἡ† νῆστις. Κρατῖνος Διονυσαλεξάνδρῳ (fr. 45 K.)· „ἰοὺ γὰρ σύ γε πρῶτον ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις“); Lexica Segueriana, Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus et sapientibus multis, alpha 96 (ἄνηστις: ἡ νῆστις παρὰ Κρατίνῳ ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ· ‘ἰοὺ γάρ, σύ γε πρῶτος ἄκλητος / φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις’); Suda, alpha 2443 (Ἄνηστις: ὁ γεγευσμένος. καὶ Ἄνηστις, ἡ νῆστις παρὰ Κρατίνῳ ἐν Διονυσαλεξάνδρῳ. ἰοὺ γὰρ σύ γε πρῶτος ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις); Etym. Gudianum Additamenta, alpha, p. 145 (Ἄνηστις· ὁ ἄσιτος. παρὰ τὸ ἔδω ἐστός, παρώνυμον ἔστις, ὡς πιστός πίστις, καὶ κατὰ σύνθεσιν ἄνεστις καὶ ἄνηστις· <ἢ παρὰ τὸ νῆστις ἄνηστις>, τῆς στερήσεως μηδὲν πλέον σημαινούσης, ὡς ἐν τῷ ἄσταφις. καὶ εἰς τὸ Νῆστις); Eustathius, Comm. Il., vol. 3, p. 514 (οὕτω δὲ πλεονασμὸς τοῦ α ἐστὶ καὶ ἐν τῷ ἄσταχυς, στάχυς γὰρ τὸ κοινόν, καὶ ἐν τῷ ἀσταφίς, σταφὶς γὰρ τὸ ἀπλεόναστον, ἡ ἄλλως καὶ ὀσταφίς. ὅμοιον καὶ τὸ ἀπαμείρεται ἀντὶ τοῦ μερίζει, ἀπὸ τοῦ μείρω, καὶ τὸ ἄνηστις ἐκ τοῦ νῆστις, ὡς παρὰ Κρατίνῳ, καθὰ γράφει Ἀθήναιος «οὐ γάρ τοι σύ γε πρῶτος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστις»); Etym. Symeonis, vol. 1, p. 54 (ἄνηστις· παρὰ τὸ νῆστις ἄνηστις, ὁ ἐστερημένος τῶν σιτίων)