Etym. Genuinum, alpha 1336 (Ἀταλός Σ 567· ὁ νήπιος· εἴρηται παρὰ τὸ τλῆναι ταλός καὶ ἀταλός, ὁ μηδέπω δυνάμενος κακοπαθῆσαι. ἢ παρὰ τὸ ἁπαλός, κατὰ τροπὴν ἀταλός); Etym. Symenonis, vol. 1, p. 276 (idem); Etym. Ganuinum, alpha 1337 (Ἀταλάφρονα Ζ 400· ἁπαλὸν φρόνημα ἔχοντα, τουτέστιν νήπιον, ἀνόητον· ἢ μὴ δυνάμενον τλῆναι κακοπάθειαν); Etym. Magnum, Kallierges, p. 161 (idem); Etym. Symeonis, vol. 1, p. 276 (idem); Etym. Genuinum, alpha 1355 (Ἀτιτάλλειν Ε 271· τὸ τιθηνεῖν καὶ ἐκτρέφειν ἐκ νηπίων. ἔστιν ἀταλός, ὁ νήπιος, ὁ τλῆναι καὶ κακοπαθῆσαι μὴ δυνάμενος, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀτάλλειν καὶ ἀτιτάλλειν κατὰ ἀναδιπλασιασμόν); Etym. Gudianum Additamenta, alpha, p. 224 ( Ἀταλός· ὀξυτόνως· εἴρηται ἀπὸ τοῦ τλῆναι ταλός, ὡς καὶ τὸ τάλας, καὶ κατὰ σύνθεσιν τῆς α στερήσεως ἀταλός, ὁ μηδέπω δυνάμενος ⟦κα⟧κοπαθεῖν. ὁ δὲ Χρύσιππος <fr. om. Arnim> „ἀπὸ τοῦ ἁπαλοῦ γέγονε κατὰ τροπὴν τοῦ π εἰς τ“); Etym. Magnum, Kallierges, p. 161 (Ἀταλός: Παρὰ τὸ ἁπαλὸς, κατὰ τροπὴν, ἀταλὸς, ὁ νήπιος. Ἢ παρὰ τὸ τλῆναι, ταλὸς, καὶ ἀταλὸς, ὁ μηδέπω δυνάμενος κακοπαθεῖν); Eustathius, Comm. Od., vol. 1, p. 398 (εἰσὶ γὰρ ἀταλαὶ παρθέναι αἱ μηδὲν δυνάμεναι τλῆναι διὰ τὸ τῆς ἡλικίας ἁπαλόν); Eustathius, Comm. Il., vol.3, p. 832 (Ἔστι δὲ ἀτιτάλλειν κατὰ ἀναδιπλασιασμόν, ὅπερ ἀλλαχοῦ ἀτάλλειν φησίν, ἤγουν ἀναπαύειν καὶ στερεῖν τοῦ ταλάσσειν, ἐξ οὗ τάλανες μὲν [καὶ ταλαοὶ] οἱ πολύπονοι, ἀταλοὶ δὲ οἱ μὴ πονοῦντες); Schol. Hesiodum, Op. 129ter (Εἰκὸς δὲ καὶ τοὺς ἐν γυναικωνίτιδι τεθραμμένους, καὶ οἰκοσίτους, καὶ ἀταλοὺς, καὶ μὴ δυναμένους τλῆναί τι, βραχυβίους εἶναι, καὶ οὕτω τελευτᾷν); Schol. Od. 11.38 (νέαι ἀταλαὶ, αἱ μηδὲν τλῆναι δυνάμεναι)