From δαίς: Herodian, Partitiones, p. 19 (καὶ κλίνεται δαιτὸς, ὅθεν καὶ δαιτυμὼν, ὁ εὐωχούμενος, καὶ κλίνεται δαιτυμόνος); Pollux, Onomasticon 6.102 (προσήκοι δ’ ἂν αὐτοῖς καὶ δαίς, ἀφ’ ἧς καὶ δαιτυμὼν ὁ ἑστιώμενος καὶ δαιτρὸς ὁ μάγειρος, καὶ δαιτρεῦσαι παρ’ Ὁμήρῳ); Choeroboscus, Epimerismi in Psalmos, p. 75-76 (δαίω τὸ εὐωχοῦμαι, ἐξ οὗ καὶ <δαίς, δαιτός> ἡ εὐωχία, καὶ δαιτυμόνες, οἱ φίλοι); Etym. Gudianum Additamenta, delta, p. 349 (idem); Etym. Magnum, Kallierges, p. 250 (idem); Etym. Gudianum, delta, p. 330 (Δαιτυμών· ὁ τὸ ἄριστον ποιῶν· παρὰ τὸ δαίς, ὃ σημαίνει τὴν εὐωχίαν. δαιτυμόνες δὲ οἱ φίλοι); Suda, delta 128 (ἔνθεν καὶ δαιτρός· καὶ δαίς, ἡ εὐωχία· καὶ δαιτυμόνες [? maybe from δαίω]); Eustathius, Comm. Od., vol. 1, p. 68 (αἱ δὲ τοιαῦται δαῖτες, κοινωνίαν ἐποίουν τὴν τῶν καλουμένων δαιταλέων. οἵ πέρ εἰσι, δαιτυμόνες. θιασῶται. συμπόται); ibid., vol. 1, p. 185 (Ἰστέον δὲ ὅτι δαιτυμόνες ἐνταῦθα κατὰ παλαιὰν παρασημείωσιν, οὐχ’ οἱ φίλοι, ἀλλ’ οἱ τὴν δαῖτα ἑτοιμάζοντες); ibid., vol. 2, p. 269 (Δαιτυμόνες δὲ νῦν οἱ ἁπλῶς δαινύμενοι. ἐν μέντοι τῇ δ ῥαψῳδίᾳ ἐπὶ τῶν τὴν δαῖτα παρασκευαζόντων εὕρηται ἡ λέξις τεθεῖσα); Schol. Od. 4.621b2 Pontani (δαιτυμόνες: οἱ τὴν δαῖτα παρασκευάζοντες); Scholia in Oppinaum, Hal. 1.63 (δαιτυμὼν ὅ τε τρέφων καὶ ὁ τρεφόμενος, γίνεται δ’ ἀπὸ τοῦ δαῖς δαιτός)

From δαίω: Theognostus, Canones sive De orthographia 32 (καὶ τοῦ δαινύω, ἀφ’ οὗ καὶ δαιτυμὼν [derivation δαίω → δαινύω → δαιτυμών])