Eustathius, Comm. Il., vol. 2, p. 568 (Γνώω γάρ, φασί, τὸ νοῶ, οὗ μέσος παρακείμενος γέγνωα, καὶ μεταθέσει γέγωνα, τὸ γνωστῶς βοῶ, ἐξ οὗ τὸ γεγωνέναι καὶ ὁ γεγωνώς καὶ τὸ γεγώνω παρὰ Σοφοκλεῖ, οἷον «τί γεγώνω»); ibid., vol. 3, p. 405 (ἀπὸ γὰρ τοῦ γνώω τὰ τοιαῦτα ῥήματα γίνεται. φησὶ γοῦν ἐνταῦθα «ἀλλ’ οὔ πώς οἱ ἔην βώσαντι γεγωνεῖν», τουτέστιν οὐκ ἦν τῷ Μενεσθεῖ δυνατὸν βοήσαντι ἀκουσθῆναι); Eustathius, Comm. Od., vol. 1, p. 322 (Τοῦ δὲ γεγώνευν ῥήματος περισπωμένου φίλου ποιηταῖς τοιάδε ἡ διάθεσις. γνώω. γνώσω. γέγνωκα. μέσος γέγνωα. καὶ καθ’ ὑπέρθεσιν, γέγωνα. ὅθεν κατὰ ἀναδρομὴν τὴν εἰς ἐνεστῶτα συνήθη τοῖς παλαιοῖς, γεγωνέω γεγωνῶ. ἐξ οὗ τὸ ἐγεγώνεον); Etym. Magnum, Kallierges, p. 224 (Γεγωνεῖν: Σημαίνει τὸ τὴν φωνὴν ἐξάκουστον ποιεῖν· παρὰ τὸ γνώω, καὶ ἐν ὑπερθέσει, γωνῶ, καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν, γεγωνῶ. Οἱ γὰρ ἐξακουόμενοι, γνωστοί εἰσι. Δίδυμος δέ φησι γεγωνεῖν εἶναι τὸ εἰς πᾶσαν γωνίαν ἀφικνεῖσθαι τὴν φωνήν. Ἢ παρὰ τὸ γνόω γνῶ, γέγνοα· καὶ καθ’ ὑπέρθεσιν καὶ αὔξησιν, γέγωνα, καὶ γεγωνὼς ἡ μετοχή. | Γεγωνέμεν: Ἀπὸ τοῦ φωνῶ, τροπῇ τοῦ φ εἰς γ, γεγωνῶ, γεγωνήσω, γεγώνηκα. Ἢ ἀπὸ τοῦ γωνῶ, γωνεῖν, καὶ γεγωνεῖν κατὰ ἀναδιπλασιασμόν· καὶ ποιητικῶς, γεγωνέμεν. Ἢ ἀπὸ τοῦ γνώω, (ὅθεν καὶ τὸ γνώωσι,) γίνεται μέσος παρακείμενος γεγωνὼς, ἐκβοῶν, κράζων. Ἐκ τοῦ γωνῶ, μέσος παρακείμενος, γέγωνα· ἡ μετοχὴ, γεγωνώς. Ἐξ αὐτοῦ γεγωνότερος συγκριτικόν· καὶ γεγωνότερον ἐπίρρημα σημαίνει ἐξακουστότερον καὶ λαμπρότερον); Etym. Symeonis, gamma 36 (Γεγωνῶ· τὸ φωνῶ· παρὰ τὸ γνώω καὶ ἐν ὑπερθέσει γωνῶ καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν γεγωνῶ, οἱ γὰρ ἐξακουόμενοι γνωστοὶ τοῦ μέσου παρακειμένου ἡ μετοχὴ γεγωνώς. Δίδυμος δέ φησι γεγωνεῖν εἶναι τὸ εἰς πᾶσαν γωνίαν ἀφικνεῖσθαι τὴν φωνήν); Ps.-Zonaras, Lexicon, gamma, p. 432 (idem)