Schol. D Il. 1, v. 292 (Ὑποβλήδην. Ὑποβαλὼν τὸν ἴδιον λόγον Ἀχιλλεὺς, καὶ μεσολαβήσας τὸν Ἀγαμέμνονος, πρὶν ἢ σιωπήσει αὐτὸς εἰπών); Hesychius, Lexicon, upsilon 575 (ὑποβλήδην· ὑποβάλλων τὸν λόγον πρὶν σιωπῆσαι τὸν λέγοντα. ἄλλοι ὑπολαμβάνων); Συναγωγὴ λέξεων χρησίμων, upsilon 117 (ὑποβλήδην· ὑποβάλλων λόγον ὑποκρουστικῶς ἔτι λέγοντος); Photius, Lexicon, upsilon, p. 626 (Ὑποβλήδην: ὑποβάλλων λόγον· ὑποκρουστικῶς ἔτι λέγων); Epimerismi Homerici Il. 1.292,1 (ὑποβλήδην: παρὰ τὸ βάλλω ῥῆμα κατὰ συγκοπὴν βλῶ, ὁ μέλλων βλήσω, καὶ ῥηματικὸν ἐπίρρημα βλήδην καὶ μετὰ τῆς ὑπό προθέσεως ὑποβλήδην); ibid., 1.292,2 (βλήδην καὶ ὑποβλήδην: ὥσπερ ἐκ τοῦ καλῶ κλῶ, ἐπίρρημα κλήδην (Ι 11), οὕτως <ἐκ τοῦ βάλλω> βλῶ βλήδην, καὶ ὑποβλήδην); Lexica Segueriana, upsilon, p. 397 (ὑποβλήδην: ὑποβάλλων λόγον. ὑποκρουστικῶς ἔτι λέγοντος); Suda, upsilon 455 (Ὑποβλήδην: ὑποβαλὼν λόγον ὑποκρουστικῶς, ἔτι λέγοντος); Etym. Gudianum, beta, p. 274 (Βλήδην καὶ ὑποβλήδην <Α 292>· ὥσπερ ἐκ τοῦ καλῶ κλῶ ἐπίρρημα κλήδην, οὕτως ἐκ τοῦ βάλλω βλῶ βλήδην <καὶ ὑποβλήδην>); Eustathius, Comm. Il. vol. 1, p. 165 (Ὅτι ὥσπερ ἀπὸ τοῦ παραβάλλειν, ὅ ἐστι συγκρίνειν, γίνεται παραβλήδην τὸ συγκριτικῶς, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ ὑποβάλλειν τὸ ὑποβλήδην, ὅ ἐστιν ὑποβλητικῶς καὶ ὡς ἐν περικοπῇ διεξοδικοῦ λόγου); ibid., vol. 1, p. 692 (Ὅτι ὥσπερ ἐκ τοῦ βάλλειν μετὰ τῆς ὑπο προθέσεως γίνεται τὸ ὑποβλήδην, ὡς ἐν τῇ αʹ ῥαψῳδίᾳ κεῖται, [καὶ μετὰ τῆς ἀνα προθέσεως τὸ «ἀμβλήδην γοόωσα», ὡς ἐκ τοῦ μουσικῶς ἀναβάλλεσθαι κατὰ τὸ «ἀνεβάλλετο καλὸν ἀείδειν»,] οὕτω καὶ ἐνταῦθα τὸ παραβλήδην, ὃ δηλοῖ τὸ ἐκ παραβολῆς καὶ συγκριτικῶς); Ps.-Zonaras, Lexicon, upsilon, p. 1786 (Ὑποβλήδην. ὑποβαλών. λόγος ὑποκρουστικὸς ἔτι λέγοντος τινός. ἔστι ῥῆμα [βλῶ.] γίνεται δὲ ἀπὸ τοῦ βάλλω, κατὰ συγκοπήν. ὁ μέλλων βλήσω. ἀπὸ τούτου γίνεται ἐπίῤῥημα βλήδην καὶ ἐν συνθέσει ὑποβλήδην. ἤγουν τὸ ὑποβαλεῖν λόγον, μηδέπω τὴν ὁμιλίαν τοῦ διαλεγομένου τελέσαντος); Scholia in Aristophanem, Plutus, v. 109 (ὑποβάλλω δὲ λόγους, ἀντὶ τοῦ ὑποτίθημι· ὅθεν καὶ τὸ «ὑποβλήδην» παρ’ Ὁμήρῳ [Il. Α, 292]· καὶ ὑποβάλλω βρέφος)