Herodian, Peri pathôn, Lentz IIi/2, p. 303 (ἐκ τοῦ δέρω δέρη καὶ πλεονασμῷ τοῦ ι δειρή· οἱ μέντοι Αἰολεῖς δέρρα λέγουσι καὶ κατὰ μετασχηματισμὸν δέρρις); idem, De orthographia, Lentz III/2, p. 490 (δειρά: τὸ σημαῖνον τὸν τράχηλον διὰ τῆς ει διφθόγγου. δέρρα γὰρ λέγουσιν οἱ Αἰολεῖς); Choeroboscus, De orthographia (epitome), p. 194 (Δειρά: Τὸ σημαῖνον τὸν τράχηλον διὰ τῆς ει διφθόγγου· δέῤῥα γὰρ λέγουσιν οἱ Αἰολεῖς· ὥσπερ τὸ κείρω κέῤῥω λέγουσιν, οὕτως καὶ δέῤῥω); Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, delta 46 (δειρή (Γ 371): ἐκ τοῦ δέρω δέρη καὶ πλεονασμῷ τοῦ ι δειρή. κυρίως <καὶ> ἀπὸ μεταφορᾶς· κατὰ τοῦτο γὰρ τὸ μέρος πρῶτον ἄρχονται ἐκδέρεσθαι τὰ ζῶα· ἀπὸ δὲ τούτου μετῆλθεν ἐπὶ τῶν {λοιπῶν} ἀνθρώπων. οἱ μέντοι Αἰολεῖς δέρρη λέγουσι καὶ κατὰ παρασχηματισμὸν δέρρις· σημαίνει δὲ τὴν τεταμένην βύρσαν); Etym. Gudianum, delta, p. 341 (idem); ibid., p. 341 (Δείρω· ἀπὸ τοῦ δερῶ μέλλοντος γέγονεν); Joannes Mauropus, Etymologica nominum 206 (δείρη δ’, ὅθεν δέρουσιν ἃ σφάττειν θέμις); Etym. Magnum, Kallierges, p. 257 (δέρη· Ὅπερ καὶ δειρὰ καλεῖται· καὶ ἐκ τούτου δειροτομῆσαι. Κυρίως δὲ δέρη καὶ δειρὰ καλεῖται ἐπὶ τῶν τετραπόδων, ὁ τῶν ἀλόγων ζῴων τράχηλος, διὰ τὸ ἐντεῦθεν ἐκδέρεσθαι· καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων. Ἔστι δὲ παράγωγον παρὰ τὸ δέρω, δέρα, καὶ δέρη Ἰωνικῶς, καὶ δειρή· ἢ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ δ, εἰρά τις οὖσα, παρὰ τὸ εἴρειν, τὸ λέγειν, ἡ φωνητική· ἢ παρὰ τὸ ῥέειν τὴν ἐδωδήν· ἢ παρὰ τὸ τὰ χορηγούμενα δεῖν, ἤγουν δεσμεῖν) ; ibid., p. 256 (Δέρω: Σημαίνει δύο· τὸ ἐκδέρω, ἐξ οὗ καὶ δειρὴ, ὁ τράχηλος· τὸ τύπτω, ἐξ οὗ καὶ τὸ ἐδάρην); Etym. Symeonis, delta 102 (Δειρά· ὁ τράχηλος· ἐκ τοῦ δείρω, τὸ ἐκδέρω· δερά καὶ πλεονασμῷ τοῦ ι δειρά. Κυρίως ἐπὶ τῶν τετραπόδων διὰ τὸ ἐκεῖθεν ἐκδέρεσθαι); ibid., delta 134 (Δέρη· ὅπερ οὖν καὶ δειρὰ καλεῖται καὶ ἐκ τούτου δειροτομῆσαι, κυρίως δὲ δέρη καὶ δειρὰ καλεῖται, ὁ τῶν ἀλόγων ζῴων τράχηλος. Παρὰ τὸ ἐντεῦθεν ἐκδέρεσθαι· παρὰ τὸ δέρω δέρα καὶ δέρη, ἰωνικῶς καὶ δειρή)