Etym. Gudianum Additamenta, alpha, p. 49 (idem); Choeroboscus, Epimerismi in Psalmos, p. 114 (Αἴνεσις. ἀπὸ τοῦ αἰνῶ αἰνέσω, τοῦτο παρὰ τὸ αἶνος, τοῦτο παρὰ τὸ ἰαίνω, τὸ εὐφραίνομαι, ὁ μέλλων, ἰανῶ, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἴανος, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ καὶ κράσει αἶνος); Etym. Gudianum Additamenta, alpha, p. 47 (idem); Choeroboscus, Epimerismi in Psalmos, p. 170 (αἰνετός. παρὰ τὸ αἰνῶ αἰνέσω αἰνετός· τοῦτο παρὰ τὸ ἰαίνω, τὸ εὐφραίνομαι, ἴαινος, καὶ ἀποβολῇ αἶνος); ibid., p. 178 (αἰνεῖται. παρὰ τὸ αἰνῶ, τοῦτο παρὰ τὸ αἶνος· τοῦτο παρὰ τὸ ἰαίνω); Etym. Gudianum Additamenta, alpha, p. 47 (idem); Pseudo-Choeroboscus, Περὶ ποσότητος, p. 316 (Τὰ παρὰ τὸ ἰαίνω, ὃ σημαίνει τὸ εὐφραίνομαι, διὰ τοῦ αι γράφεται· αἶνος εὐφραίνει γάρ, καὶ θεραπεύει ὁ ἔπαινος· ἀρισταίνω· ὑγιαίνω· αἰνῶ καὶ ἐπαινῶ); Epimerismi homerici Il. 1.149d2 (κερδαλεόφρων: παρὰ τὸ φρένα καὶ τὸ κερδαλέον, τοῦτο παρὰ τὸ κερδῶ κερδαίνω, τοῦτο παρὰ τὸ κέαρ καὶ τὸ †αἶνος, τουτέστιν ὁ τὴν ψυχὴν ἰαίνων, ὅ ἐστιν εὐφραίνων); Epimerismi homerici ordine alphabetico traditi, alpha 305 (α<ἶ>νος καὶ αἰνός: προπερισπωμένως μὲν ὁ ἔπαινος· καὶ ἀπὸ τοῦ ῥήματος ἰαίνω, τὸ διαχέω, οἷον ‘ἰαίνετο δὲ φρένας’ (Ap. Rh. 3, 1019) καὶ «τοῖο δὲ θυμὸς " ἰάνθη’ (Ψ 597-98), ἴαινος, ὁ διαχέων τὴν ψυχήν, ἀφαιρέσει τοῦ ι αἶνος, ὡς ἰήϊος ἤϊος. ὀξυτόνως δὲ ὁ φοβερὸς ἢ πονηρὸς καὶ κακός, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ‘αἰνόθεν αἰνῶς’ (Η 97). γίνεται παρὰ τὸ δεινός ἀποβολῇ τοῦ δ καὶ τροπῇ τοῦ ε εἰς α. †ὁ δὲ Ὦρος λέγει† ὅτι παρὰ τὸ δάϊς, ὃ σημαίνει τὴν μάχην, δαϊνός καὶ ἀφαιρέσει τοῦ δ ἀϊνός καὶ αἰνός); Etym. Genuinum, alpha 215 (Αἶνος (Hes. op. 202)· ‘νῦν δ’ αἶνον βασιλεῦσ’ ἐρέω φρονέουσι καὶ αὐτοῖς’. γέγονε δὲ παρὰ τὸ ἰαίνω, τὸ τέρπω, <***> διαχέω, ἴαινος, ὁ διαχέων τὴν ψυχήν, καὶ ἀφαιρέσει τοῦ ι, ὡ<ς> † ἴηος ἦος † γέγονεν ἴαινος αἶνος, ὁ ἔπαινος, προπερισπώμενον καὶ ῥῆμα ἐξ αὐτοῦ αἰνῶ παρὰ τὸ ἰαίνω, τὸ διαχέω); Etym. Gudianum, alpha, p. 48 (Αἶνος <Ps. 8, 3>· παρὰ τὸ ἰαίνειν καὶ χαίνειν ἴαινος καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι αἶνος); Eustathius, Comm. Od. 2, 84 Stallbaum (γίνεται γὰρ ὁ μὲν εὐλογητικὸς αἶνος παρὰ τὸ ἰαίνειν ὡς οἷον ἴαινος); Etym. Magnum, Kallierges, p. 35 (Αἶνος: Παρὰ τὸ ἰαίων, τὸ τέρπω καὶ εὐφραίων καὶ διαχέω, ἴαινος, ὁ διαχέων τὴν ψυχήν· καὶ ἀφαιρέσει τοῦ ἰῶτα, ὡς ἰήϊος, ἤϊος, γέγονεν αἶνος, ὁ ἔπαινος· καὶ ῥῆμα ἐξ αὐτοῦ αἰνῶ· παρὰ τὸ ἰαίνω· οἷον, ‘Ἰαίνετο δὲ φρένας εἴσω’. καὶ, ‘Τοῖσιν ἰάνθη θυμός’. Ἔστι δὲ καὶ αἶνος πόλις Θρᾴκης. Αἰνὸς δὲ, ὁ φοβερὸς, ἢ πονηρὸς καὶ κακός· ἀφ’ οὗ αἰνόθεν, καὶ αἰνῶς, καὶ αἰνότατα); ibid., p. 36 (Αἴνεσις: Παρὰ τὸ αἰνῶ αἰνέσω· τοῦτο παρὰ τὸ αἶνος· τοῦτο παρὰ τὸ ἰαίνω· ὁ μέλλων, ἰανῶ· ἐξ   αὐτοῦ ἴανος, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ καὶ κράσει, αἶνος, γνώμη, παροιμία, παράδειγμα, ἔπαινος); Etym. Symeonis, vol. 1, p. 152 (παρὰ τὸ ἰαίνω, τὸ τέρπω καὶ εὐφραίνω καὶ διαχέω); Ps.-Zonaras, Lexicon, alpha, p. 70 (Αἶνος. ὁ ἔπαινος. παρὰ τὸ ἰαίνω τὸ τέρπω, καὶ διαχέω τὴν ψυχὴν, ἴαινος καὶ αἶνος. ‘νῦν δ’ αἶνον ἐρέω’); ibid., alpha, p. 75 (Αἰνείας. κύριον. παρὰ τὸ αἶνος, ὃ σημαίνει τὸν ἔπαινον, γίνεται Αἰνέας, καὶ πλεονασμῷ τοῦ ι Αἰνείας. τὸ δὲ αἶνος παρὰ τὸ ἰαίνω τὸ εὐφραίνομαι· γίνεται ἴαινος, καὶ ἀποβολῇ τοῦ ι αἶνος)